Zwembad: verschil tussen versies

{{Luister2|Algemene_sfeer_van_een_zwembad_-_SoundCloud_-_Beeld_en_Geluid.ogg|Algemene sfeer van een zwembad|Zwembad Kapelstraat (Hilversum), met schoolkinderen, van de duikplank springen en duiken}}

Een '''zwembad''' is een plaats waar mensen, voor hun [[plezier]], voor de [[sport]] of als [[therapie]] kunnen gaan [[zwemmen]]. In [[Nederland]] en [[België]] krijgen de meeste leerlingen van de [[Basisonderwijs (Nederland)|basisschool]] [[schoolzwemmen|zwemles]], meestal in een zwembad.

 

De meeste 'gewone' zwembaden vallen in categorie A. Verder wordt ook een onderscheid gemaakt tussen bassins waar het water eenmalig wordt gebruikt en na elke bader geheel wordt ververst en bassins waar water wordt hergebruikt. Bij circulatiebaden bijvoorbeeld circuleert het water voortdurend via een [[waterzuivering]]sinstallatie. Bij zogeheten doorstroomde bassins wordt het water continu ververst. Het afgevoerde water komt in het [[riool]] terecht of gaat naar de zuiveringsinstallatie van een ander bassin. De meeste 'gewone' zwembaden zijn circulatiebaden.

 

 

Er bestaan overdekte zwembaden en openluchtzwembaden. Openluchtzwembaden zijn meestal alleen in de periode mei tot en met september geopend. Overdekte zwembaden sluiten soms in de hoogzomer voor onderhoud.

Er is meestal een ondiep bad en een diep bad welke meestal met een ballenlijn van elkaar gescheiden zijn. Sommige zwembaden hebben ook een extra diep bad voor duiken vanaf een duiktoren.

 

[[Bestand:Playpool.jpg|thumb|right|200px|Opblaasbaar kinderbadje]]

Bij warm weer zetten veel mensen een [[opblaasbaarheid|opblaasbaar]] kinderzwembad in de tuin.

Er zijn echter ook grotere baden, met een diepte van meer dan een meter, waarin wel kan worden gezwommen.

 

In een openbaar zwembad draagt men meestal [[zwemkleding]]. De normen zijn strikter dan aan een strand e.d.: vrouwen zijn meestal niet [[topless]]. Er zijn ook zwembaden met uren voor [[naaktzwemmen]].

 

Een openbaar zwembad heeft meestal eenpersoonscabines waarin de bezoekers zich kunnen verkleden.

Soms geschiedt het verkleden gemeenschappelijk en in dat geval zijn er meestal twee kleedkamers, voor mannen en voor vrouwen.

Soms is ook een [[badmuts]] verplicht.

 

Voor recreatie zijn er soms grotere ''tropische'' zwembaden, deze zijn meestal overdekt en vaak in combinatie met een [[bungalowpark]]. Hier zijn ook vaak [[glijbaan|waterglijbanen]], [[wildwaterbaan]], [[golfslagbad]], [[bubbelbad|whirlpools]] en [[sauna]] mogelijkheden. Ook beschikken ze vaak over een horeca-gelegenheid om iets te eten en te drinken. Enkele voorbeelden zijn het [[Tikibad]] van [[Duinrell]], de Aqua Mundo's in [[Centerparcs]] en het [[Nationaal Zwemcentrum de Tongelreep]].

 

Ook zijn er veel [[buitenzwembad]]en of openluchtzwembaden in Nederland. Dit is een zwembad met één of meerdere buitenbaden. Hier zijn vaak ook ligweiden en speelvoorzieningen voor kinderen bij aanwezig. Het kan ook een zogenaamd natuurbad zijn. In tegenstelling tot een binnenzwembad, waar meestal maar een bepaalde tijd kan worden verbleven, kan hier de gehele dag met één kaartje worden verbleven. Ook bestaan er [[10-Badenkaart]]en die verhoudingsgewijs goedkoper zijn dan een los kaartje. Daarnaast beschikt vrijwel elk [[sauna]]bedrijf over één of meer zwembaden. Ook hotels kunnen zwembaden hebben, zowel een binnen- als een buitenbad. Soms is het gebruik daarvan inbegrepen maar soms moet men er extra voor betalen.

 

Het Nederlandse ministerie van [[VROM]] stelt regels op voor de hygiëne en de veiligheid in zwembaden. Die regels zijn vervat in de [[Wet hygiëne en veiligheid badinrichtingen en zwemgelegenheden]] (Whvbz) en in het Besluit hygiëne en veiligheid badinrichtingen en zwemgelegenheden (Bhvbz). De regels voor hygiëne hebben onder meer betrekking op de kwaliteit van het [[water]] en de aantallen [[douche]]s en [[toilet]]ten in een zwembad. Bij veiligheid gaat het over het toezicht door [[badmeester]]s, maar ook over bijvoorbeeld de stroefheid van de [[vloer]]en en de helling van badbodems. Gedeputeerde Staten zijn toezichthouder op de uitvoering van de Whvbz en monitoren o.a. de waterkwaliteit. Het [[ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport]] heeft via [[Gemeentelijke gezondheidsdienst|GGD]]'s en de Wet bestrijding infectieziekten een indirecte invloed op de zwemwaterkwaliteit. Als door een [[calamiteit]] de zwemwaterkwaliteit gevaar loopt, vindt overleg plaats met de provincies. Verder is er een relatie met zwemsport. Het [[schoolzwemmen]] valt onder het [[ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap]].

 

In natuurwater kan [[blauwalgen|blauwalg]] (ook yanobacteriën genoemd) voorkomen, een giftige bacterie.

 

[[Chloor (element)|Chloor]] doodt de in het water aanwezige bacteriën. Een teveel aan (gebonden) chloor (zie verder) kan echter irritaties aan de [[slijmvlies|slijmvliezen]] ([[Menselijk oog|ogen]]) veroorzaken. Daarom zijn er onder- en bovengrenzen vastgesteld. De minimumhoeveelheid vrij beschikbaar chloor (VBC) in zwemwater is gesteld op 0,5 [[milligram]] per [[liter]] water. Vroeger was deze ondergrens afhankelijk van de zuurgraad ([[pH]], deze hoort tussen 6,8 en 7,8 te liggen) van het water, maar nu (2003) is dat niet meer zo. Er geldt een bovengrens van 1,5 mg/l. Bij gebruik van cyaanuurzuur (een [[Stabilisator (scheikunde)|stabilisator]]) geldt een onder- en bovengrens van 2,0 respectievelijk 5,0 mg/l. Voor openluchtbaden en overdekte bassins met een wateroppervlak van minder dan 20 m² geldt een bovengrens van 5,0 mg/l.

 

Desinfectie met chloor komt altijd bovenop de filtratie met [[actieve kool|actieve-kool]] en/of [[zandfilter]]s, waarvoor ook gedetailleerde voorschriften bestaan. Chloor wordt tegenwoordig veelal ter plaatse uit zout bereid door middel van [[zoutelektrolyse]]. Voordeel hiervan is dat er minder chloortransporten over de openbare weg nodig zijn. Tegenwoordig (2003) wordt ook steeds vaker ozon- of UV-behandeling bij binnenkomst van het water toegepast, waardoor later in het proces minder chemie nodig is. De twee laatste behandelingsmethodes werken bovendien preventief tegen het optreden van Legionella.

 

De houder / exploitant van een zwembad is ingevolge artikel 2a van het Bhvbz (Besluit hygiëne en veiligheid badinrichtingen en zwemgelegenheden) verplicht voor het zwembadwater dat op zodanige wijze ter beschikking komt of wordt gebruikt dat daarbij aerosolen kunnen vrijkomen, een risicoanalyse op te stellen en zo nodig een beheersplan. Op de in het beheersplan aangegeven risicopunten moet dan elk half jaar een onderzoek naar de aanwezigheid van [[legionella]] worden uitgevoerd. Doel is dat zwemwater op risicopunten minder dan 100 [[Kiemgetal|KVE (kolonievormende eenheden)]] legionella per liter bevat.

In een zwembad wordt natuurlijk ook leidingwater gebruikt, voor o.a. douchen, hoewel daarvoor ook wel zwembadwater uit de filterinstallatie ingezet wordt. Ten aanzien van de preventie van legionella in het leidingwater van het zwembad gelden de regels van het Waterleidingbesluit Hoofdstuk IIIC.

en uitrustingen.

 

In een Nederlands zwembad moet 'voldoende' toezicht zijn, dat wil onder meer zeggen:

*Gedurende openingstijden houdt ten minste één persoon voortdurend toezicht. Deze persoon moet elk bassin goed kunnen overzien.

*Dat het toezicht dat wordt uitgeoefend door de [[badmeester]]s / toezichthouders moet voldoen aan bepaalde kwalitatieve en kwantitatieve vereisten, zie: [http://web.archive.org/web/20070928054049/http://www.infomil.nl/aspx/get.aspx?xdl=/views/infomil/xdl/page&ItmIdt=29200&SitIdt=111&VarIdt=46 Artikel 25, lid 1]

 

Kinderen die nog geen [[zwemdiploma]] hebben moeten onder toezicht van een volwassene blijven. Om veilig te kunnen zwemmen is het behalen van een zwemdiploma noodzakelijk. Kleine kinderen die nog niet kunnen zwemmen gebruiken [[zwemband]]jes.