Abdij van Sankt Gallen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Historisch abdijvorstendom: link |
|||
Regel 21:
In [[612]] stichtte de Ierse monnik [[Gallus (heilige)|Gallus]] een christelijke cel aan de rivier de Steinach. Gallus is de naamgever van de [[abdij]], de stad [[Sankt Gallen (stad)|Sankt Gallen]] en het kanton Sankt Gallen. De eigenlijke stichter van het klooster [[719]] was [[Odomar van Sankt Gallen|Othmar]], die hiertoe werd aangezet door [[Karel Martel]]. Op een tekening van [[820]], het zogeheten ''[[kloosterplan van Sankt Gallen]]'', zijn ook de [[Bibliotheek (algemeen)|bibliotheek]] en de [[kloostertuin]] te vinden. Meer dan een feitelijke plattegrond van het klooster van Sankt Gallen geeft de tekening een geïdealiseerd beeld weer. Lange tijd werd dit beschouwd als het welhaast officiële model van een Karolingisch klooster. De [[kruidentuin]] op deze tekening heeft velen geïnspireerd voor de aanleg van een eigen tuin. Ook zijn er in de 20e eeuw naar voorbeeld van het kloosterplan van Sankt Gallen bij een aantal kerken kruidentuinen aangelegd. Het klooster was direct al een centrum waar christelijke en wetenschappelijke teksten van een hoog gehalte ontstonden.
▲Het grondbezit van het klooster werd voortdurend uitgebreid, onder andere via schenkingen. De abten bezaten de wereldlijke macht over een aanzienlijk deel van oostelijk Zwitserland. Ook de [[heerlijkheid Neuravensburg]] in het huidige [[Baden-Württemberg]] behoorde tot het wereldlijk gebied. In 1468 werd het [[graafschap Toggenburg]] gekocht van de vrijheren van Raron. Dit gebied vormde een aaneengesloten geheel met het oude [[abdijvorstendom]]. Het klooster kreeg door zijn wereldlijk gebied telkens weer te maken met machtsstrijd, onder andere met de [[Habsburg]]ers. De neergang van de kloostervoogdij werd duidelijk toen het kanton [[Appenzell (kanton)|Appenzell]] zich vrij vocht van de heerschappij van het klooster. Tijdens de [[Reformatie]] in [[1527]] werd de abt afgezet en de macht van het klooster over het gebied afgenomen. Na de nederlaag van de reformatoren in [[1531]] werd het klooster weer hersteld. Geleidelijk kregen de heersende abten weer meer macht en zorgden voor een algehele terugkeer naar het rooms-katholieke geloof. Na de [[Franse Revolutie]] in [[1798]] en de [[Helvetische Republiek]] was het in [[1805]] in Sankt Gallen definitief voorbij met de uitoefening van wereldlijke macht door de [[Rooms-katholieke Kerk]].
Paragraaf 11 van de [[Reichsdeputationshauptschluss]] van 25 februari 1803 kende de heerlijkheid Neuravensburg toe aan de vorst van [[Dietrichstein]] voor het verlies van de [[heerlijkheid Tarasp]] in [[Graubünden]].
| |||