Meridiaan van Washington: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Vier nulmeridianen: nuance |
→Vier nulmeridianen: corr, aanv |
||
Regel 14:
Een tweede nulmeridiaan werd door [[Thomas Jefferson]] tijdens zijn presidentschap aangewezen, gebaseerd op natuurlijke lijnen in het plan van L'Enfant, doch door het (toekomstige) [[Witte Huis (Washington D.C.)|Witte Huis]] en niet door het Capitool. Deze meridiaan heeft nooit officiële status gekregen, maar is wel de meest zichtbare van de vier. Zo is zij op de [[National Mall]] met de zogenaamde "Jefferson Pier" aangegeven, staan het [[Jefferson Memorial]] uit 1943 en het Witte Huis er precies bovenop en bevindt de hiernaast staande plaquette zich op een rotonde langs de meridiaan.<ref>{{en}}[http://cartographia.wordpress.com/category/washington-dc/ The American Meridian], blog "Cartographia", 11 september 2008.</ref>
Op 28 september 1850 legde het Congres bij wet vast dat "[..] de meridiaan door het observatorium van Washington aangenomen en gebruikt zal worden voor alle astronomische doelen en [..] de meridiaan van Greenwich aangenomen zal worden voor alle nautische doelen." Hiermee was de derde referentielijn van Washington geboren: die door het oude 'Naval Observatory' (1844-1893).
Het aan de meridiaan van Greenwich ijken van welke Amerikaanse nullijn dan ook, was een project dat wetenschappers ruim 20 jaar zou bezig houden. In 1844 begon de landmeetkundige [[Alexander Dallas Bache]] zo'n inspanning samen met het observatorium van de Harvard universiteit.<ref>{{en}}[http://www.lib.noaa.gov/noaainfo/heritage/coastsurveyvol1/BACHE2.html BACHE'S EARLY YEARS], NOAA.gov, geraadpleegd 21 juni 2013.</ref> In eerste instantie dacht men dit te bereiken door schepen met extra [[chronometer]]s de [[Atlantische Oceaan]] te laten oversteken, heen en weer. Nadat er maar liefst 19 van deze expedities met enkele honderden chronometers waren geweest, bleven er onaanvaardbaar grote verschillen tussen de metingen bestaan. De kwestie werd uiteindelijk in 1867 opgelost met tijdsignalen door de eerste transatlantische telegraafkabel.<ref>{{en}}[http://www.holoscenes.com/cgi-bin/moin.cgi/North%20American%20Datum History of the North American Datums], Benchmark Hunting Wiki, geraadpleegd 21 juni 2013.</ref><ref>{{en}}Trudy E. Bell, [http://www.tbp.org/pubs/Features/Sp02Bell.pdf "The Victorian Global Positioning System"], in magazine van Tau Beta Pi, voorjaar 2002.</ref>▼
Nadat de sterrenwacht van de marine naar een nieuwe locatie verhuisde, in 1893, werd een vierde nulmeridiaan gedefinieerd, die door de klokkenkamer van het nieuwe [[United States Naval Observatory]].
==Verbinden met Greenwich==
▲Het aan de [[meridiaan van Greenwich]] ijken van welke Amerikaanse nullijn dan ook, was een project dat wetenschappers ruim 20 jaar zou bezig houden. In 1844 begon de landmeetkundige [[Alexander Dallas Bache]] zo'n inspanning samen met het observatorium van de [[Harvard
==Gebruik en onbruik==
Behalve de tweede zijn al deze meridianen op in de VS geproduceerde kaarten gebruikt, hoewel de afzonderlijke staten nog regelmatig eigen nullijnen hanteerden. Ook werden grenzen tussen de (vaak nieuwe) staten in het westen geijkt aan de derde referentielijn in Washington.<ref>{{en}}[http://www.wired.com/thisdayintech/2010/10/1013greenwich-prime-meridian/ Oct. 13, 1884: Greenwich Resolves Subprime Meridian Crisis], wired.com, 13 oktober 2010.</ref> Echter, zoals de wet van 1850 al aangeeft, tekende de dominantie van "Greenwich" op het terrein van de navigatie op zee zich al snel af.<br />
Washington Mean Time was gefundeerd op de derde meridiaan, maar dit betrof een lokale tijd, waarop nooit een nationaal stelsel werd gebaseerd. Een systeem met [[tijdzone]]s werd in 1883 door de spoorwegen ingesteld, waarna dit door vele lokale autoriteiten en regeringen van staten werd overgenomen. De federale overheid kwam er niet aan te pas.<ref>{{en}}[http://memory.loc.gov/ammem/today/nov18.html Today in History:November 18], website Library of Congress, geraadpleegd 18 juni 2013.</ref>
Op de [[Internationale Meridiaanconferentie]] van 1884 zetten de autoriteiten van de VS zich in voor het tot wereldstandaard verheffen van de [[meridiaan van Greenwich]], waarmee de nationale referentielijnen tot een ondergeschikte rol waren veroordeeld. De vierde meridiaan, die van het nieuwe "Naval Observatory", speelde nog lange tijd een rol als bron van tijdsignalen, die met de telegraaflijnen van [[Western Union (bedrijf)|Western Union]] door het hele land verspreid werden.<ref>{{en}}Stephen J. Dick, Sky and Ocean Joined: The U. S. Naval Observatory 1830-2000, Cambridge, 2003, p. 192.</ref>
==Zie ook==
| |||