Achille Silvestrini: verschil tussen versies

| wapen = Coat of arms of Achille Silvestrini.svg

}}

 

Silvestrini studeerde in [[Bologna (stad)|Bologna]] en [[Rome (stad)|Rome]] en promoveerde in zowel de [[Filologie]] als in de [[Rechtsgeleerdheid|Beide Rechten]]. Hij werd in [[1946]] [[priester]] [[wijding|gewijd]]. In [[1953]] trad hij in dienst bij de [[Romeinse Curie]]. In [[1958]] werd hij secretaris van [[Domenico Tardini]], de nieuwe [[staatssecretariaat van de Heilige Stoel|Kardinaal-Staatssecretaris]] van [[paus Johannes XXIII]]. Hij bleef in die functie, ook onder Tardinis opvolgers, [[Amleto Giovanni Cicognani|Amleto Giovanni kardinaal Cicognani]] en - later - [[Jean-Marie Villot|Jean-Marie kardinaal Villot]]. Op [[27 mei]] [[1979]] benoemde [[paus Johannes Paulus II]] hem tot [[titulair bisschop|titulair aartsbisschop]] van ''Novaliciana''. Hij hield zich de vijf jaren daarop intensief bezig met de herziening van het [[Verdrag van Lateranen]], die in [[1984]] zijn beslag kreeg.

Tijdens het [[consistorie]] van [[28 juni]] [[1988]] werd hij [[kardinaal-diaken]] gecreëerd. De ''[[San Benedetto fuori Porta San Paolo]]'' werd zijn [[titelkerk|titeldiaconie]]. Drie jaar later werd hij [[prefect (Romeinse Curie)|prefect]] van de [[Congregatie voor de Oosterse Kerken]]. Velen hadden er rekening meegehouden dat hij gekozen zou worden tot nieuw staatssecretaris, maar die post ging naar [[Angelo Sodano]].<ref>[[Francis A. Burkle-Young]], ''Passing the keys: Modern cardinals, conclaves and the election of the next pope'' New York, Oxford, 1999 ISBN 1-56833-130-4, 405</ref> In [[2000]] aanvaardde paus Johannes Paulus II het ontslag, dat Silvestrini op grond van zijn leeftijd in [[1998]] had aangeboden. In [[1999]] werd hij [[kardinaal-priester]] en behield zijn oude diaconie, ''[[pro hac vice]]'' als [[titelkerk]].

 

 

{{Appendix}}