Johanna van Brabant: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 17:
'''Johanna''' (?, [[24 juni]] [[1322]] - [[Brussel (stad)|Brussel]], [[1 september]] [[1406]]) was [[graven van Leuven en hertogen van Brabant|hertogin van Brabant]] en [[hertogdom Limburg|Limburg]] van 1355 tot aan haar dood. Zij was de oudste dochter van [[Jan III van Brabant]], en was twee maal gehuwd. In 1336 huwde zij met [[Willem IV van Holland|Willem IV]], graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen, aan wie zij reeds van bij haar geboorte uitgehuwelijkt was. Na het overlijden (1345) van haar eerste gemaal hertrouwde zij in 1354 met [[Wenceslaus I van Luxemburg]].
Omdat haar vader bij zijn overlijden in 1355 geen mannelijke erfgenamen meer achterliet, volgde zij hem in Brabant en Limburg op en moest bij die gelegenheid de [[Blijde Inkomst]] verlenen, omdat de steden garanties eisten voor het respecteren van hun privileges. Zo werd onder andere vastgesteld dat alleen Brabanders zelf hoge bestuursposten mochten uitvoeren en men voerde het [[Instemmingsrecht (middeleeuws recht)|instemmingsrecht]] in. De erfopvolging werd echter betwist door haar zwagers [[Lodewijk II van Male]], graaf van Vlaanderen, en [[Reinoud III van Gelre]], hertog van Gelre, en
De financiële nasleep van de Successieoorlog lokte ontevredenheid en beroering uit in de steden, vooral te Leuven. Een Brabantse nederlaag tegen [[Gulik (land)|Gulik]] te [[Slag bij Baesweiler|Baesweiler]] op [[22 augustus]] [[1371]], waarbij haar echtgenoot Wenceslaus werd gevangengenomen, gooide nog meer olie op het vuur en veroorzaakte nieuwe binnenlandse moeilijkheden. Toen Wenceslaus tot overmaat van ramp in 1383 overleed, helde Johanna meer en meer over naar haar neef [[Filips de Stoute]], hertog van [[Hertogdom Bourgondië|Bourgondië]].
| |||