Hendrik VII van Engeland: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 14:
'''Hendrik VII''' ([[Pembroke (Pembrokeshire)|Pembroke]] ([[Wales]]), [[28 januari]] [[1457]] – [[Hampton Court Palace]] ([[Richmond upon Thames]]), [[21 april]] [[1509]]) was koning van Engeland van ([[22 augustus]] [[1485]] tot [[21 april]] [[1509]]). Hij was de stichter van de [[Tudor (dynastie)|Tudor-dynastie]] en wordt algemeen erkend als een succesvol vorst.
Henry Tudor was een zoon van [[Edmund Tudor (-1456)]], halfbroer van koning [[Hendrik VI van Engeland]]. Zijn moeder was [[Margaret Beaufort]], een afstammeling van koning [[Eduard III van Engeland|Eduard III]]. Van zijn vader erfde hij de titel
Na het mislukken van de opstand van zijn neef, de [[hertog]] van Buckingham, werd Hendrik VII de belangrijkste mededinger voor het huis Lancaster. Met steun van de schoonfamilie van de overleden koning [[Eduard IV van Engeland|Eduard IV]] (York), landde hij met zijn strijdkrachten in Wales en trok Engeland binnen. Daar beslisten de strijdkrachten van Lancaster de slag tegen York onder [[Richard III van Engeland|Richard III]] in hun voordeel in de [[Slag bij Bosworth]] in [[1485]]. Deze overwinning markeerde het eind van de al lang lopende [[Rozenoorlogen]] (Wars of the Roses) tussen de huizen [[Huis Lancaster|Lancaster]] en [[Huis York|York]].
Regel 31:
Hendriks politiek was erop gericht om zowel de vrede te bewaren als [[Economie|economische]] voorspoed te bewerkstelligen. Tot op zekere hoogte slaagde hij hierin. Hij was niet oorlogszuchtig en probeerde dan ook niet de Franse gebiedsdelen te heroveren die onder zijn voorgangers verloren waren gegaan. Hij sloot zelfs een verdrag met Frankrijk (het [[verdrag van Stapel]]) dat financieel voordelig was voor Engeland. Om zijn positie te versterken subsidieerde hij de scheepsbouw, waardoor de zeemacht werd versterkt en de handelspositie verbeterd. Ook vergaarde hij een persoonlijk kapitaal, dat door zijn zoon en opvolger Hendrik VIII weer snel opgesoupeerd zou worden.
Hendrik sloot ook een verbond met Spanje via het huwelijk van zijn zoon Arthur met [[Catharina van Aragon]], met Schotland via het huwelijk van zijn dochter Margaretha met koning [[Jacobus IV van Schotland]] en met het Duitsland van
In 1502 en 1503 werd Hendrik getroffen door een drietal tegenslagen, die hij nooit meer geheel te boven zou komen: zijn erfgenaam, de pasgetrouwde [[Arthur Tudor|Arthur]], stierf in een epidemie, enkele maanden later gevolgd door zijn vrouw, die stierf in het kraambed. Zijn jongste kind stierf ook, binnen een dag na de geboorte. Aangezien hij wilde voorkomen dat de onderhandelingen die hadden geleid tot het huwelijk van zijn zoon met [[Catharina van Aragon]] teniet zouden worden gedaan, wist hij dispensatie te verkrijgen voor een huwelijk tussen haar en zijn jongere zoon [[Hendrik VIII van Engeland|Hendrik]], die hem in 1509 opvolgde.
| |||