Koning van Duitsland: verschil tussen versies

Toen [[Lodewijk IV van Oost-Francië|Lodewijk IV het Kind]] in september [[911]] overleed, was in het [[Oost-Francië|Oost-Frankische Rijk]] meteen ook de laatste [[Karolingen|Karolinger]] van het toneel verdwenen. Onder zijn zeer zwakke regering waren de oude [[stamhertogdom]]men, die door [[Karel de Grote]] 100 jaar eerder waren afgeschaft, opnieuw verrezen: [[Hertogdom Beieren (-1255)|Beieren]], [[hertogdom Franken|Franken]], [[Stamhertogdom Saksen|Saksen]], [[hertogdom Zwaben|Zwaben]], en het uit [[Midden-Francië]] ontstane [[hertogdom Lotharingen|Lotharingen]]. Uit vrees voor het uiteenvallen van het rijk in deze vijf bestanddelen kozen de rijksgroten de Frankische hertog [[Koenraad I van Franken]] tot koning, in de zin van verdediger van het algemeen rijksbelang. Hij kon zich dus niet in de interne aangelegenheden van de Duitse hertogdommen mengen. Daarmee was het erfrecht opgeheven en werd meteen ook het rijk niet langer als persoonlijk bezit van een vorstenhuis beschouwd. Enkel Lotharingen (dat onder meer ook de [[Nederlanden]] omvatte) hield vast aan het erfrecht van de Karolingers en zocht tussen 911-923 aansluiting bij [[West-Francië]] onder [[Karel de Eenvoudige]].