'''Albert Azzo II van Este''' ([[997]] - 1096/[[1097]]) was de enige zoon van [[Albert Azzo I van Luni]] en zijn vrouw Adela.
In 1014 werd Albert Azzo enige tijd gevangengezet door keizer [[Hendrik II de Heilige|keizer Hendrik II]] vanwege de politiek van zijn vader. Dit lijkt een belangrijke les te zijn geweest: Albert Azzo was gedurende zijn lange leven een voorzichtig politicus die er steeds voor zorgde om een goede relatie met de keizer te hebben. Hierdoor kon hij gestaag zijn bezit en zijn macht uitbreiden.
Albert Azzo erfde in 1026 de functies van zijn vader: graaf van [[Luni]], [[Genua (stad)|Genua]], [[Tortona]] en markgraaf van [[Milaan (stad)|Milaan]]. Onder keizer [[Hendrikkeizer III (keizer)|Hendrik III]] werd hij ook graaf van [[Villafranca in Lunigiana|Lunigiana]], [[Padua (stad)|Padua]] en [[Rovigo (stad)|Rovigo]], heer van Monfelice en Montagrane. Hij was voogd van een groot aantal abdijen, waaronder [[Legnago|Vagadizza]], San Giovanni di Vicolo en Caprasio dell'Aula. Albert Azzo had grote bezittingen in heel Noord-Italië en in [[Toscane]] en werd als de rijkste man van Italië beschouwd. In 1073 vestigde hij zich permanent in [[Este (Italië)|Este]], en naar die plaats heeft zijn familie zich genoemd.
Omstreeks 1050 hertrouwde Albert Azzo met Gersenda van [[Maine]], de verstoten vrouw van [[Theobald III van Blois]]. Albert Azzo probeerde voor haar en voor zijn oudste zoon uit dit huwelijk: [[Hugo V van Este|Hugo]], Maine weer in handen te krijgen. In 1069 leidde hij een expeditie tegen de [[Normandië|Normandiërs]]rs die de macht hadden in Maine en wist ze met veel moeite te verslaan. Albert Azzo keerde met zijn zoons terug naar Italië en Gersende bleef achter om Maine te besturen, samen met haar vazal Godfried van Mayenne die openlijk haar minnaar was. Uiteindelijk had Hugo geen interesse in Maine en bleek dat graafschap niet te behouden.
De investituurstrijd plaatste Albert Azzo voor een moeilijke keuze. Na lang aarzelen koos hij de kant van de paus, tegen keizer [[Hendrikkeizer IV (keizer)|Hendrik IV]]. Wel was Albert Azzo een van de bemiddelaars die het uiteindelijke compromis (de [[gang naar [[Canossa]]) mogelijk maakten. In 1096 bemiddelde hij nog de verzoening tussen Hendrik IV en zijn zoon [[Welf IV|Welf]]. Albert Azzo is begraven in het klooster van Vagadizza.
