Markgraafschap Toscane: verschil tussen versies

Het '''Markgraafschapmarkgraafschap Toscane''', ook wel de '''Markmark Tuscië''' (Tuscia), was een vorstendom dat formeel gezien viel onder het [[koninkrijk Italië (781-1806)|middeleeuwse koninkrijk Italië]] (dat op zijn beurt formeel gezien onder het [[Frankische Rijk]] en later onder het [[Heilige Roomse Rijk]] viel), maar feitelijk een grote mate van zelfstandigheid kende. De hoofdstad was [[Lucca (stad)|Lucca]].

[[Mathilde van Toscane]] maakte in in 1114 haar testament al haar bezittingen, waaronder Toscane, over aan de [[Kerkelijke Staat]]. De Rooms-Duitse keizer betwistte dit en sindsdien werd er oorlog gevoerd in Toscane tussen keizersgezinden (later [[Ghibellijnen]]) en pausgezinden (later [[Welfen]]). Het markgraafschap viel uiteen in stadstaten, zoals [[Florentijnse Republiek|Florence]], [[Republiek Siena|Siena]], [[Republiek Pisa|Pisa]], [[Republiek Lucca|Lucca]], [[Arezzo (stad)|Arezzo]] en [[Pistoia (stad)|Pistoia]]. Tot het einde van de 12e eeuw werd de titel markgraaf van Toscane nog gevoerd, maar deze stelde niets meer voor. In 1185 herstelde keizer [[keizer Frederik I Barbarossa]], die Italië was binnengevallen, tijdelijk het Markgraafschapmarkgraafschap Toscane, maar met de dood van zijn opvolger [[Hendrikkeizer IV (keizer)|Hendrik IV]] in 1197 herwonnen de stadstaten hun onafhankelijkheid voorgoed.