|
[[Categorie:Meetkunde]]
[[Categorie:Topologie]]
=== Punt, niets of iets ===
Het begrip punt wordt nog steeds beschouwd als een nulwaarde, als niets. Het is nochtans de start van de Big Bang theorie met betrekking tot onze materiële evolutie, waarbij niets kan verloren gaan of uit het niets opdagen. Dus heeft het een zekere waarde zoals de fictieve lijn gezien ook zij niet eens een dikte noch breedte bezit.
Beschouwen we grondige de begrippen '''niets''' en '''punt'''.
==== 1. Het woord niets ====
Dit kan men van uit drie invalshoeken bekijken, namelijk als '''''bezit''''', '''''gedrag''''' en '''''inhoud'''''.
Qua '''''bezit''''' duidt dit symbool op het ontbreken van iets, te zien als een telwoord, als nihil, als nul, als een materiële, rekenkundige, ''bezitswaarde''. Het is dus zonder betekenis en enkel metrisch vaststelbaar met de zintuigen.
Wat het '''''gedrag''''' betreft gaat het om het verschil tussen gelijk en ongelijk, juist en onjuist, goed en niet goed, enzovoort. Het gaat hier dus om frontaal tegenover elkaar gestelde, botsende, gedachten en krachten, en dus te zien als een tot vaststelling leidende ''gedragswaarde''.
Als '''''inhoud''''' betreft het ''niets'' een kortzichtige ''denkfout'', en trouwens een totaal ''zinledige gedachte''.
Inderdaad in het niets, de absolute ijlheid, is de snelheid oneindig groot en grijpen vertrek en aankomst op het zelfde ogenblik plaats. Een wijziging is er onmogelijk, gezien ''elke actie er de reactie zelf is'', en hierdoor ''oorzaak gelijk is aan gevolg''. Dus kent het geen dichtheid noch snelheid en zelfs geen omschrijving noch beeldvorming.
Bovendien indien we het iets ook een nulwaarde toekennen is er volgens de logica een grens tussen iets en niets. Door die begrenzing komt het idee der oneindigheid en het bestaan van gaten bij p-n en n-p juncties, zelfs van zwarte gaten in de kosmos, op losse schroeven te staan en dus in het gedrang.
Dit woord kan zelfs niet duiden op een richtingloos en dus materieloos draagveld, en het besef dat er iets kan worden vastgesteld. Er is immers steeds een naar evenwicht strevende iets, anders is er geen bewustzijn dienaangaande mogelijk. Het niets bestaat enkel als er geen bewustzijn is!
Bekend is dat luchtbellen in een leiding de sectie verkleinen en dus niet efficiënt zijn. Gaten in de kosmos beletten door hinder zijn perpetuum mobile gedrag. Het niets is dus enkel de overgang van positief naar negatief, de plaats waar tegengestelde begrippen en toestanden elkaar ontmoeten.
Het niets omvat bovendien door zijn oneindige snelheid de totale kosmos. Een doordenkertje!
==== 2. Het punt ====
Naast tal van gekende verklaringen dient het zeker ook als individu en kosmisch basisbestanddeel te worden beschouwd.
===== 2.1. Definitie =====
Het punt is, zoals het bij de aangroei van een rij reële getallen het om een waarde als limiet gaat, dit der lengte;
Zijn limietwaarde duidt op de overgang van het materiële naar het immateriële aspect van het bestaan;
Het is het onderdeel van het dynamische gebeuren en via dichtheid resulteert het in grotere structuren;
Via turbulentie is het actief door spin en dus met richting waardoor het '''''krachtpunt''''', het '''''krachtveld''''' en het '''''leven'''''.
===== 2.2. Wiskundige benadering =====
Bij de ontleding der beweging steunen we ons steeds op de differentiaalrekening, doch verder dan een bepaalde afstand geraken we niet. Dus hanteren we een andere weg om de elementaire kosmische bouwsteen te benaderen.
Beschouwen we de ruimte, deze wordt wiskundig omschreven door de enkelvoudige term ''l''<sup>3</sup>. Hierbij staat de letterfactor (''l'') symbool voor de abstracte lijn, gezien haar limietdikte en dito breedte. De exponent duidt op het aantal dimensies, met andere woorden het aantal loodrecht op elkaar bevindende bewegingsrichtingen van de lijn.
Haar opbouw met punten, als limiet der lengte, vraagt dus nog steeds een wiskundig te ontdekken uitdrukking.
Op deze zoektocht beschouwen we de exponentiële waarde. Inderdaad ''l''<sup>3</sup> wijst naar een ruimte met duiding ''V'', ''l''<sup>2</sup> naar een oppervlak met duiding ''A'', en ''l''<sup>1</sup> naar een lijn met duiding ''l''. We stellen vast dat naarmate de exponent een eenheid daalt men één der dimensies elimineert, tot zijn limiet. Het is er nog steeds als een ingrediënt.
'''''De waarde van de exponent als geheel getal duidt dus qua vormgeving op het aantal dimensies'''''.
Met die zelfde gedachtegang kunnen we zeker ook de exponent als een breukvorm beschouwen. We elimineren zodoende met de wortelvorm (''l''<sup>1/2</sup>) logischerwijs de laatste dimensie, en belanden bij een fractie, of het ingrediënt punt, als de basisinhoud van de lijn en dus van elke structuur.
We kunnen immers stellen dat het punt, ''l''<sup>1/2</sup> = n.''l'', de grenswaarde is als n onbeperkt tot 0 nadert. Dit bekende verdichtingpunt staat los van de rekenkundige nul als getalwaarde. Het laat het toe dieper in de fysieke problemen door te dringen. Zodoende wordt het punt ook bruikbaar voor verdere berekeningen en toepassingen.
Om die benadering te staven passen we de laatste stelling van Pierre de Fermat toe, x<sup>n</sup>+y<sup>n</sup> = z<sup>n</sup> . Deze is voor alle waarden van n sluitend bewezen door de wiskundige Andrew Wiles op 23-06-’93.
Met n = 1 kunnen we x, y, en z beschouwen als de coördinaten van één punt. Hieraan is verbonden dat deze vergelijking enkel opgaat als de coördinaten de nulwaarde van ons stelsel hebben. Met andere woorden indien het nulpunt beschouwd wordt als het domein van het oneindige kleine.
Met n = ½ bezien we de vergelijking in functie van drie punten en wordt deze x<sup>1/2</sup>+y<sup>1/2</sup> = z<sup>1/2</sup>.
Om dit te materialiseren en te visualiseren kwadrateren we de vergelijking met als resultaat x+2x<sup>1/2</sup>y<sup>1/2</sup>+y = z. Uitgezet in een stelsel bekomen we zodoende ter staving een nog groter aantal in te passen gelimiteerde ingrediënten in de ijlheid van het domein van het nulpunt der coördinaten.
Bovendien is bekend via de Big Bang theorie dat ons sterrenstelsel nog steeds uitdijt, waardoor elk volume met betrekking tot de tijd te beschouwen is als een ''co-volume''. Een vorm welke zich in de drie dimensies uitzet, en wiskundig kan worden voorgesteld door het kwadraat der ruimte ''V''<sup>2</sup> = ''l''<sup>6</sup>. Zo ook duidt ''A''<sup>2</sup> = ''l''<sup>4</sup> op de expansie van het vlak, en als ''zeer belangrijk bewijs'' duidt ''l'' op deze van het punt ''l''<sup>1/2</sup>.
'''''De wortelvorm van de lengte duidt dus qua structuur op het subtiele en statische ingrediënt punt'''''.
Gezien in elk punt van de materiële ruimte slechts plaats is voor één ondeelbaar punt kunnen we het ingrediënt punt (''l''<sup>1/2</sup>) beschouwen als de reële kosmische grondstof van het bestaan. Die limietwaarde staat als statische en massaloze basis los van de gravitatie van zijn milieu, het is omnipresent en dus niet verplaatsbaar.
'''Terloops'''; Kruisende lijnen, hoeveel ook in aantal, bezitten geen dikte. Hoe groter het aantal kruisende lijnen in het zelfde vlak hoe beter de waarneembare oppervlakte wordt. Dit geldt ook voor de dichtheid der punten, zij bepalen door hun ruimtelijke aanwezigheid de meetbare massa, gezien ze pas dan onderling onderhevig zijn aan het gravitatie-effect.
===== 2.2.1. Verdampte toestand =====
Gezien de Big Bang theorie enkel het materiële aspect der kosmische evolutie benadert dient er een voorhistorie te bestaan waarin geen plaats is voor het punt.
Vertrekkende van het feit dat gezien de oneindigheid alle toestanden mogelijk moeten zijn, en niets kan verdwijnen of verschijnen, is het verdampen van het punt een logische en ter overweging te nemen idee.
Die toestand vóór het BB gebeuren is zelfs te zien als het kosmisch frame of anima waarin alles plaatsvindt. Met andere woorden welke de totale zowel positieve als negatieve onderling uitwisselbare energie omvat.
Elke structuur bezit immers een frame om zijn onderdelen op hun plaats te houden, en om de onderlinge relatie te kunnen verzekeren.
===== 2.2.2. Wiskundige omschrijving =====
Volgen we de gedachtegang die leidde tot het punt dan is de denkmogelijkheid in de richting van ''l''<sup>1/3</sup>, door zijn lager exponentieel niveau, ook zeer aannemelijk.
Ook hier kunnen we ons steunen op de laatste stelling van Pierre de Fermat. We zien met (x<sup>1/3</sup>+y<sup>1/3</sup> = z<sup>1/3</sup>)<sup>3</sup>, en als uitkomst x+3x<sup>2/3</sup>y<sup>1/3</sup>+3x<sup>1/3</sup>y<sup>2/3</sup>+y = z, een nog groter aantal in te passen factoren dan bij het punt. Ook in de oneindigheid, de limiet der ijlheid, is er een graad van zijn.
Dit frame betreft het extreem subtiele verdampte punt, wat een bewijsbare extreme snelle reactie (d) toelaat, dus groter dan de lichtsnelheid (c). Er bestaat immers een groot verschil tussen deeltjesstraling en gammastraling.
'''''De wortelvorm duidt op het kosmische frame, de anima, en staat in voor de onderlinge inductie'''''.
===== 2.2.3. Besluit =====
Het punt speelt bijgevolg als frame, grondstof, en structuuronderdeel een belangrijke en essentiële rol in de kosmische evolutie.
Zie ook WWW.Krachtpunttheorie.be
[[af:Punt (meetkunde)]]
| 