Richard Neville: verschil tussen versies

'''Richard Neville''', 16e graaf van Warwick ([[Middleham]], 22 november 1428 - [[Barnet]], 14 april 1471) was een [[Engeland|Engels]] militair aanvoerder ten tijde van de [[Rozenoorlogen]]. Hij was aanvankelijk een bondgenoot van het [[Huis York]] en zette [[Eduard IV van Engeland|Eduard IV]] op de troon. Uit onvrede met het beleid van deze laatste liep hij over naar het [[huis Lancaster]] en herstelde hij [[Hendrik VI van Engeland|Hendrik VI]] in zijn macht. Dit leverde hem de bijnaam ''Kingmaker'' op.

 

Warwick stamde uit het huis Neville, die een grote machtsbasis had in het Noorden van Engeland, in het [[Durham (graafschap)|graafschap Durham]]. De familie onderhield een langdurige machtsconflict met het huis Percy, dat zijn invloed zag afnemen na de dood van [[Henry Percy]].

 

 

York en Warwick maakten zich meester van de koning tijdens de [[Eerste Slag bij St Albans]] in 1455, waarbij de hertog van Somerset omkwam. Spoedig echter nam koningin [[Margaretha van Anjou (1430-1482)|Margaretha]] de teugels zelf in handen. Warwick werd weggepromoveerd tot commandant van [[Calais]].

 

Bij het heropflakkeren van de strijd in 1459 keerde Warwick terug naar Engeland. Door het overlopen van zijn troepen uit Calais naar de Lancasters, werd de [[Slag bij Ludford Bridge]] verloren en moesten de Yorkistische leiders een veilig onderkomen zoeken in Calais of Ierland. In 1460 keerden Warwick, Salisbury en Yorks oudste zoon [[Eduard IV van Engeland|Eduard van March]] terug en kregen ze Londen in handen. Warwick versloeg de Lancastrianen hierop in de [[Slag bij Northampton]] en nam voor de tweede maal koning Hendrik VI gevangen.

 

Eind 1460 werden Warwicks vader [[Richard Neville (graaf van Salisbury)|Salisbury]] en Richard van York gedood in de [[Slag bij Wakefield]]. Warwick zelf verloor de [[Tweede Slag bij St Albans]] in februari 1461 van koningin Margaretha. Niettemin versloeg hij de Lancastrianen in de [[Slag bij Ferrybridge]], en de dag nadien, verpletterend, in de [[Slag bij Towton]].

 

In 1469 sloot Warwick een verbond met George van Clarence, bezegeld door het huwelijk met zijn oudste dochter Isabella. In het noorden van het land orchestreerde Warwick een opstand. Het opstandelingenleger versloeg de koninklijke troepen in de [[Slag bij Edgecote Moor]]. In de anarchie die hierop volgde, nam aartsbisschop George Neville koning Eduard IV gevangen. Toen bleek dat het land niet kon geregeerd worden zonder de steun van de koning, liet Warwick de koning vrij en verzoende zich schijnbaar met hem. Zijn dubbel spel kwam echter aan het licht, en Warwick en Clarence vluchtten naar Frankrijk.

 

In Frankrijk verzoende Warwick zich met Margaretha, de koningin in ballingschap. Een huwelijk werd afgesproken tussen Warwicks dochter [[Anne Neville|Anna]] en de Lancastriaanse prins van Wales, [[Eduard van Westminster]]. Met de steun van Lodewijk XI landden zij in Engeland, verjoegen Eduard IV en Richard van Gloucester, die naar Bourgondië vluchtten, en herstelden de macht van Hendrik VI (oktober 1470). Met de financiële steun van zijn schoonbroer [[Karel de Stoute]] recruteerde Eduard IV echter een leger waarmee hij in maart 1471 Engeland binnenviel. Al spoedig werd hij vervoegd door zijn broer George van Clarence, die nogmaals van kant wisselde. De confrontatie met de Lancastriaanse troepen werd aangegaan bij [[Barnet]], ten noorden van Londen. In dit treffen, de [[Slag bij Barnet]], vonden Warwick en zijn broer John Neville de dood. Hun lijken werden tentoongesteld in de oude [[St Paul's Cathedral (Londen)|Sint-Pauluskathedraal]] en vervolgens aan hun broer George toevertrouwd.