Harmonieleer: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Maiella (overleg | bijdragen)
link
Regel 25:
Wanneer we qua tonale muziek spreken over functionaliteit, dan linken we de term functionaliteit automatisch aan de harmonische en/of melodische functies tonica, dominant, enz.
 
Tonale muziek staat voor wat tonaliteit (zelfstandig naamwoord) genoemd wordt. Maar in het vakjargonjargon van de schriftuurleer (binnen de muziektheorie) en de compositieleer onderscheidt men binnen tonaliteit zowel tonaal- als modaal-functionele harmonie en/of melodie.<br />
Dit is vakjargonvaktaal, datdie men niet terugvindt in het Nederlands woordenboek, tenzij dat daar ''tonaal'' (bn.) tegenover ''atonaal'' (bn.) wordt geplaatst. <br />
In het vakjargonjargon verbastert men soms tonaal-functioneel naar 'tonaal' en modaal-functioneel naar 'modaal'.
 
Bij tonaal-functionele harmonie krijgt de functionele dominant-tonicaverbinding de voorrang. J.S. Bach heeft op dit vlak baanbrekend werk geleverd: zelfs 'modale' cantus firmi kon hij tonaal- functioneel harmoniseren. In dergelijke muziek zien we veel [[tussendominant]]en. (symbool: TD). Dit is het invoegen van een dominantakkoord t.o.v. en voor een andere graad dan I. In de praktijk komt dit neer op het gebruikmaken van een dominant van een andere toonaard. De verbinding V7-I met al haar mogelijke omkeringen staat voorop. Men spreekt hier van 'verrechtsing' want de dominant bevindt zich in de kwintencirkel rechts van de tonica (het tooncentrum van de toonaard).