Johannes Brahms: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kopjes
Regel 6:
Brahms werd geboren in een sloppenwijk van [[Hamburg]]. Hij was de zoon van een [[muzikant]] die in cafés [[Hoorn (muziekinstrument)|hoorn]] en [[contrabas]] speelde, en een [[kleermaker|coupeuse]]. Zijn ouders zagen al snel zijn grote muzikale talenten en hij kreeg op zijn zevende jaar [[piano (instrument)|piano]]les van Otto Friedrich Cossel. Toen hij tien jaar oud was, speelde hij de pianopartij in het [[pianokwintet]] opus 16 van [[Ludwig van Beethoven]]. Dit optreden werd bijgewoond door een Amerikaanse [[impresario]], die veel geld bood voor een tournee in de [[Verenigde Staten]] van dit [[wonderkind]]. Onder druk van zijn pianoleraar, die bang was dat het talent zich door dit plan niet verder zou ontwikkelen, ging de tournee niet door. Johannes kreeg daarop gratis les van Eduard Marxsen, de beste pianoleraar van Hamburg.
 
Brahms moest, toen hij ongeveer dertien jaar was, om zijn ouders te steunen in hun voortdurende strijd tegen de armoede, populaire muziek spelen in [[kroeg]]en en [[bordeel|bordelen]]. Ondertussen las hij poëzie van onder meeranderen [[Novalis]] en [[Friedrich Hölderlin|Hölderlin]] om te ontsnappen aan het werk dat hem tegenstond. In deze periode arrangeerde en componeerde hij populaire salonmuziek voor piano-vierhandig: de manier in die tijd om amusementsmuziek in huiskamers ten gehore te kunnen brengen.
 
Op zijn vijftiende begon Brahms [[volksliedje]]s te verzamelen en te bewerken, en in 1851 kwam zijn eerste officiële werk tot stand, het [[Scherzo]] in es-klein (opus 4). Vlak daarna volgden zijn [[pianosonate]]s in C (opus 1) en in fis-klein (opus 2): werken die [[Robert Schumann]] later zou kwalificeren als 'versluierde symfonieën'.
 
[[Bestand:JohannesBrahms.jpg|thumb|Johannes Brahms tegen het einde van zijn leven]]
In [[1853]] ging Brahms samen met de [[Hongarije|Hongaarse]] [[violist]] [[Eduard Reményi]] op tournee, waarwaarbij hij in Düsseldorf [[Robert Schumann|Robert]] en diens vrouw [[Clara Schumann|Clara]] ontmoette. Dankzij de lovende kritiek van de zeer invloedrijke Robert Schumann was Brahms' naam gemaakt. Brahms maakte van nabij mee dat Schumann een eind aan zijn leven wilde maken door zich in de [[Rijn]] te werpen. Schumann werd in een kliniek opgenomen en stierf in [[1856]]. Brahms bleef innig bevriend met Clara Schumann tot haar overlijden in 1896.
 
Brahms dirigeerde veel, voornamelijk zijn eigen muziek, maar ook muziek van Bach en veel koormuziek. In de jaren [[1856]] tot [[1858]] werkte hij in [[Detmold]] aan het prinselijk [[Landestheater Detmold|hoftheater]]. Hij dirigeerde daar het koor en soms ook het orkest. In die periode gaf hij [[pianoles]]sen aan prinses Friederike, een zuster van vorst [[Leopold III van Lippe]]. Hij was in [[1863]] in Wenen dirigent van de Singakademie en gaf concerten met werken van Bach, Schumann, Beethoven en volksliederen in eigen bewerking.