Versie van 30 nov 2012 14:17 bewerken NuGeregistreerd (overleg \| bijdragen) 1.047 bewerkingen taal ← Oudere bewerking		Versie van 1 jan 2013 22:11 bewerken ongedaan maken Morgengave (overleg \| bijdragen) 683 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 9: Strijdbijlen werden reeds gebruikt in de vroege klassieke oudheid. Bij opgravingen in Egypte, China en het Midden-Oosten werden ze veelvuldig aangetroffen. De Griekse zware infanterie bediende zich van zware enkelvoudige bijlen. Ook het Romeinse leger kende ze, evenals de gewapende troepen tijdens de [[Grote Volksverhuizing]] en later de [[Vikingen]]. Tussen 1100 en 1400 nam de populariteit van de strijdbijl af ten gunste van het [[zwaard (wapen)\|zwaard]]. Naarmate echter de krijgers zich hier tegen ~~verdedigden~~konden beschermen met bepantsering en [[harnas]]sen, werd de strijdbijl in vernieuwde vorm weer ingevoerd. Hierbij was een puntvormig uitsteeksel van belang, waarmee het metaal kon worden doorboord. Aldus ontstond de [[hellebaard]]. Een soortgelijke ontwikkeling maakte ook de [[strijdhamer]] door. Door het steeds betere geschut dat in de late middeleeuwen werd ontwikkeld kwam de persoonlijke bepantsering en het gebruik van harnassen tot een einde. Ook de strijdbijl werd daarmee overbodig. Regel 15: Later kregen de Noord-Amerikaanse [[indianen]] via de kolonisten de beschikking over bijlen, waaruit de [[tomahawk (bijl)\|tomahawk]] werd ontwikkeld, eveneens een strijdbijl. Sinds het in onbruik raken van de strijdbijl als serieus wapen vervult ze, met name in de vorm van de hellebaard, vooral een ceremoniële functie. ~~Hij~~Ze behoort tot de uitrusting van de [[Zwitserse garde]], terwijl ongevaarlijke koperen exemplaren tot in de jaren 60 van de 20e eeuw in gebruik waren bij de [[kerkbaljuw\|suisse]]. [[Categorie:Wapen]]

Strijdbijl: verschil tussen versies