Eerste Vaticaans Concilie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Xqbot (overleg | bijdragen)
k r2.7.3) (Robot: toegevoegd: war:Syahan nga Konsilyo Vaticano
Capaccio (overleg | bijdragen)
k Referentie(s) na het leesteken - Conform de conventies
Regel 3:
Het doel van het concilie was tweeledig: veroordeling van bepaalde dwalingen en aanpassing van de kerkelijke wetgeving aan de nieuwe tijd. Uiteindelijk werden er twee officiële [[apostolische constitutie|constituties]] uitgevaardigd: ''[[Dei Filius]]'' en ''[[Pastor Aeternus]]''.
 
Tijdens dit concilie werd de [[onfeilbaarheid]] van de paus tot [[dogma (christendom)|dogma]] verklaard. De leer van de onfeilbaarheid bestond al langer in de Katholieke Kerk, maar werd pas honderden jaren later via dit concilie bevestigd. Dit werd omschreven in de [[constitutie (katholicisme)|constitutie]] ''Pastor aeternus''.<ref>[http://rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=600&doc=116&al=11 ''Pastor Aeternus''], 4e Zitting - Dogmatische Constitutie over de Kerk van Christus</ref>. Het dogma houdt in dat de paus - als opvolger van Petrus - krachtens zijn eigen gezag (''Ex Sese''), en niet krachtens instemming van de Kerk, in geloof- en zedenzaken een onfeilbare uitspraak ''[[ex cathedra]]'' (vanuit de bisschopsstoel) kan doen. Iedere gelovige is verplicht deze uitspraak in geloof te aanvaarden. De paus wordt bij het verrichten van deze uitspraak bijgestaan door de [[Heilige Geest]]. Tijdens dit concilie werd ook gesteld dat de opperste bestuursbevoegdheid in de Kerk berust bij de paus.
 
Vaak wordt de onfeilbaarheid van de paus verkeerd begrepen. De onfeilbaarheid treedt alleen op in bijzondere gevallen (zoals bij uitspraken ex cathedra). Een gewone toespraak van de paus valt dus niet onder de onfeilbaarheid. Ook wil de onfeilbaarheid niet zeggen dat de persoon (van de paus) onfeilbaar is.