Slag aan de Berezina: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Toelichting bij de veldslag: Tsjitsjagov |
|||
Regel 32:
In de winter van 1812 trokken de verslagen en al zwaar vermoeide restanten van de [[Grande Armée]], het uit vele nationaliteiten samengestelde leger waarmee keizer [[Napoleon I]] Rusland had willen verslaan, over deze rivier. Op 21 november 1812, aan de oostelijk gelegen oever van de Berezina, slaat de val dicht voor de resten van de Grande Armée: [[Claude Victor-Perrin|Victor]], [[Nicolas Charles Oudinot|Oudinot]], [[Jan Henryk Dąbrowski|Dąbrowski]] en Napoleon worden ingesloten door het leger van [[Peter Wittgenstein|Wittgenstein]] in het noorden, [[Matvej Platov|Platov]], [[Aleksej Jermolov]], [[Michail Miloradovitsj|Miloradovitsj]] en [[Koetoezov]] in het oosten en het leger onder leiding van [[Pavel Tsjitsjagov|Tsjitsjagov]] via de westelijke oever van de stroom. Tsjitsjagov had eerder [[Minsk]] veroverd met al de voorraden waarop Napoleon had gerekend om zijn leger weer te organiseren. Daarbij had Tsjitsjagov ook met enige moeite het plaatsje [[Barysaw|Borisov]], waar de enige brug over de Berezina was, stroomafwaarts bezet. Na enige schermutselingen trokken de Russen af en verbrandden deze brug.
De ingesloten Napoleon bedacht een plan om uit de opgezette val te ontsnappen: het leger van Tsjitsjagov werd misleid door desinformatie en trok zuidwaarts langs de Berezina. Daartoe bleef een divisie van vierduizend man onder bevel van generaal [[Louis Partouneaux|Partouneaux]] achter in Borisov. Het zat Napoleon ook mee dat Wittgenstein zich niet onder het bevel van Tsjitsjagov wilde plaatsen en de bevelen van Koetoezov negeerde om de rivier over te steken en de Franse terugweg af te snijden. Op 24 november werd gestart met de voorbereidingen tot het bouwen van een brug in Stoedzjenka, verder stroomafwaarts, onder bevel van generaal Aubry. Op die plaats was de rivier 20 m breed en voorzien van een [[wad]] met een maximale diepte van twee meter. De oevers waren evenwel laag en drassig en waren doorsneden door ondiepe zijarmen waardoor de brug aan beide zijden een stuk langer moest worden. De dag daarop arriveerde generaal [[Jean-Baptiste Eblé]] met vierhonderd merendeels Nederlandse [[pontonnier]]s. In de ochtend van 26 november construeerden kapitein [[George Diederich Benthien]] en zijn Nederlandse pontonniers in het ijskoude water het eerste van de 23 brugjukken. In deze uiterst moeilijke omstandigheden, waarbij sommigen door de sterke stroming werden meegesleurd of aan onderkoeling bezweken, kweten zij zich die voormiddag voorbeeldig van hun taak. De brug met een lengte van honderd meter bij vier meter breed, in hoogte variërend van één tot drie meter, betekende in deze omstandigheden een uitzonderlijk werkstuk. Het korps van maarschalk [[Nicolas Charles Oudinot|Oudinot]] stak als eerste de Berezina over en ontplooide zich op de linkeroever naar het zuiden om een te verwachten aanval van
De achtervolgende Russische legers onder bevel van [[Koetoezov]] sloegen op 28 november in een sneeuwstorm toe om de op de rechteroever achtergebleven troepen in te sluiten. Ondertussen trokken de troepen van Tsjitsjagov, die zijn vergissing ondertussen had ingezien, op naar het reeds overgestoken Franse leger onder bevel van [[Nicolas Charles Oudinot|Oudinot]]. Ze slaagden er echter niet in de Fransen terug te dringen. In de daaropvolgende slag werd een deel ervan gered door 400 Nederlandse [[pontonnier]]s, de 123e en 124e (Nederlandse) regimenten infanterie en het 14e regiment kurassiers. De Nederlandse troepen dekten twee dagen lang de aftocht. Twee derde van de soldaten werd gedood of gewond en het restant gaf zich op 28 november over. De commandant van de Pontonniers, Kapitein [[George Diederich Benthien]], [[sergeant-majoor]] Schroder en zes van zijn mannen hebben de bouw van de brug en de slag overleefd.
| |||