Pergamon (Aho): verschil tussen versies

De muziek is geschreven ter viering van het 350-jarig bestaan van de [[Universiteit van Helsinki]] en is speciaal geschreven voor de architectuur en akoestiek van de zaal van die instelling. Er zijn vier groepen [[muziekisntrument|instrumentalist]]en, vier [[recitatief|sprekers]] en een orgel. Als uitgangspunt nam Aho de tekst ''Pergamon'' van [[Peter Weiss]], een beschrijving van de beeltenissen van het [[Pergamonmuseum|Pergamonaltaar]] in [[Berlijn]]. Dat stamt uit zijn driedelig boekwerk ''[[Die Ästhetik des Widerstands]]''. De recitatoren spreken de tekst in Oud-Grieks, [[Duits]], [[Zweeds]] en [[Fins]]. De muziek geeft de titanstrijdtitanenstrijd weer die in de tekst en beeltenissen is opgesloten. De mens zelf komt pas aan het eind aan bod als een eenzame fagot een klaaglied aanheeft. De eens zo felle en [[forte|harde]] muziek sterft na 10 minuten langzaam weg.