Recente geschiedenis van het Midden-Oosten: verschil tussen versies

In december 2010 ontstond in Tunesië een golf van volksprotest tegen de dictatoriale regimes die zich verspreidde door de hele Arabische wereld en verschillende ingrijpende gevolgen had voor de betrokken landen. Deze periode wordt ook wel omschreven als de '''Arabische Lente''' (naar de [[Praagse Lente]] in 1968) door het hervormingsgezinde karakter van de breedgedragen demonstraties, waarin meestal meer vrijheden en democratisering werden geëist. De [[Jasmijnrevolutie]] in januari 2011 werd gevolgd door de [[Egyptische Revolutie (2011)|Egyptische Revolutie]] in februari; de staatshoofden moesten onder massale druk van straatprotesten aftreden, en hervormingen en vrije verkiezingen werden door interim-regeringen aangekondigd. In [[Opstand in Libië|Libië kwam men in opstand]] tegen [[Moammar al-Qadhafi]] en verdreven rebellen na een half jaar burgeroorlog zijn regime uit de hoofdstad en meeste grote steden, hierin bijgestaan door een door de [[VN-Veiligheidsraad]] ingesteld en door de [[NAVO]] en andere landen gehandhaafd [[Libische no-flyzone|vliegverbod]]. De [[Syrische Burgeroorlog|protesten in Syrië]] en [[protesten in Jemen|Jemen]] hebben (nog) niet geleid tot een omwenteling ten gunste van de protesteerders/opstandelingen en de uitkomst is nog onbekend. De [[Protesten in Bahrein|Bahreinse Opstand]] lijkt zo goed als neergeslagen, en in Jordanië, Saoedi-Arabië, Algerije en Marokko lijken politie-optreden en hervormingen de meeste onrust te hebben gestild. Bij veel protesten zijn doden en gewonden gevallen, in de oorlog in Libië tot in de tienduizenden. Ook heeft de Arabische Lente de spanningen tussen Arabieren (vooral Palestijnen en Egyptenaren) en Israëliërs weer op scherp gezet; er waren verscheidene grensincidenten en de Israëlische ambassade in Caïro werd bestormd door een woedende menigte.