David van Bourgondië: verschil tussen versies

In oktober 1439 volgde hij zijn oom [[Jan van Bourgondië (1415-1491)|Jan van Bourgondië]] op als [[Kapittel|proost]] van Sint-Donaas in Brugge en meteen ook als kanselier van het [[Graafschapgraafschap Vlaanderen]]. Dit werd zo opgelegd door Filips de Goede maar liep niet van een leien dakje: David was immers nog maar twaalf jaar. Niettemin liet hij zich op 20 december 1439 officieel installeren. Er kwamen ook disputen doordat hij naliet een aantal verplichtingen van de proost na te leven. In 1451 verzaakte hij aan het Brugse proostschap ten voordele van [[Lodewijk van Bourbon]].

In 1446, achttien jaar oud, werd hij in de clerus opgenomen en in september 1451 werd hij, met dispensatie voor onwettige geboorte en voor leeftijd, tot bisschop van [[GeschiedenisLijst van bisschoppen van Terwaan|Terwaan]] benoemd. In maart 1452 was hij vijfentwintig en ontving de bisschopswijding.

Dankzij een gezamenlijke inspanning van de Hollandse [[Hoeken en Kabeljauwen|Kabeljauwen]] en de Bourgondiërs werd hij door de paus tot bisschop van Utrecht benoemd. De Utrechtse kapittels hadden echter op 7 april 1455 de Hoeksgezinde Domproostdomproost [[Gijsbrecht van Brederode]] tot bisschop gekozen. Onder dwang van Filips de Goede aanvaardde het [[Nedersticht (Utrecht)|Nedersticht]] Davids benoeming op 3 augustus 1456 bij het [[verdragVerdrag van IJsselstein]]. Het [[Oversticht]] moest gewapenderhand overtuigd worden. De stad [[Beleg van Deventer (1456)|Deventer werd vijf weken belegerd]] voor ze zich overgaf. Deze situatie had een burgeroorlog tot gevolg, waarop David in 1459 besloot de wijk te nemen uit Utrecht en zich in het pasverworven [[Wijk bij Duurstede]] te vestigen. Dankzij Bourgondische steun en handig manoeuvreren nam zijn gezag toe. Een doorbraak betekende de gevangenname van de Brederodes in 1470. Een andere effectieve maatregel was de instelling van de [[Schive]], een centraal hof van beroep dat boven de stedelijke rechtspraak stond.

Na de dood van zijn halfbroer [[Karel de Stoute]] in 1477 veranderde de situatie. Davids politiek leidde in 1481 tot een opstand van aanhangers van de Hoekse partij in [[Graafschap Holland|Holland]]. Een nieuwe burgeroorlog brak uit waarbij David gevangengenomen werd. [[keizer Maximiliaan I van het Heilige Roomse Rijk|Maximiliaan van Oostenrijk]] moest eraan te pas komen om hem te bevrijden. Met de [[Slag bij Westbroek]] heroverde David Utrecht. In 1483 werd hij weer verdreven, wat leidde tot het [[Beleg van Utrecht (1483)|Beleg van Utrecht]]. De laatste jaren van Davids bewind stonden in het teken van het herstellen van de financiële situatie na de burgeroorlog van 1481-1483 en het laveren tussen de invloed van de [[Habsburgse Nederlanden|Habsburgers]], die inmiddels Holland bezaten, en van [[Hertogdom Gelre|Gelre]]. David werd begraven in de kerk van Wijk bij Duurstede.

In de Stad Vollenhove tein Overijssel is er een straat naar hem vernoemd, D.v.Bourgondiëstraat.

Hij was ook een ondersteuner van het religieuze renouveau, onder meer van de [[Broedersbroeders van het Gemene Leven]].