Individuele tijdrit: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
aanvulling |
|||
Regel 1:
[[Afbeelding:Dave Zabriskie - USA Pro Time Trial.jpg|thumb
Een '''individuele [[tijdrit]]''' is een discipline in de [[wielersport]], waarbij een renner individueel zo snel mogelijk een parcours af moet leggen. In het Frans spreekt men van een ''contre-la-montre'' (letterlijk: "tegen het horloge"), wat in het Nederlands vaak wordt vertaald als ''tegen de klok''.
Individuele tijdritten zijn vaak belangrijke onderdelen in rittenkoersen, zoals de [[Ronde van Frankrijk]]. Voor het winnen van een dergelijke ronde is het noodzakelijk een zekere kwaliteit in het tijdrijden te bezitten. Ronderenners die goed kunnen tijdrijden zie je in de bergen dan ook vaker ''aanklampen'', om in de tijdrit vervolgens hun voorsprong te pakken. De renners starten een voor een te beginnen met de laagst geplaatste van het individuele klassement, de tijd tussen de verschillende renners is telkens twee of drie minuten. Wanneer een renner een voor hem gestarte renner inhaalt mag hij niet in diens slipstream gaan rijden.
[[Aerodynamica]] is een belangrijke factor tijdens een tijdrit. Zo dragen renners vaak een speciale, gestroomlijnde helm en zitten ze op een [[tijdritfiets]]. Hoe langer de tijdrit, des te groter wordt de rol van het materiaal.
Regel 9:
De meeste tijdritten zijn grotendeels vlak, of heuvelachtig, maar er bestaan ook klimtijdritten. Hierbij moet een flink hoogteverschil worden overwonnen. Vaak ligt de eindstreep ook bergop, het komt zelfs vaak voor dat de tijdrit enkel uit de beklimming bestaat. Tijdens een klimtijdrit rijden veel renners op een normale fiets, omdat de aerodynamica nauwelijks invloed heeft tijdens een klimtijdrit.
Een [[proloog (ronde)|proloog]] is ook een individuele tijdrit, maar
Erkende tijdrijders in de Tour de France waren bijvoorbeeld [[Jacques Anquetil]] bijgenaamd ''Monsieur Chrono'', [[Eddy Merckx]], [[Lance Armstrong]] en voor Nederland [[Erik Breukink]].
== Zie ook ==
| |||