De '''Grote Turkse Oorlog''' ([[Duits]]: ''Große Türkenkrieg'', [[Turks]]: ''Kutsal İttifak Savaşları'') was eenéén oorlogvan de [[Turkenoorlogen]] die de landen van Zuid- en Oost-Europa tegen de Osmaanse Turken hebben gevoerd. De strijd werd geleverd tussen het [[Ottomaanse Rijk]] en de [[Heilige Alliantie (1684)|Derde Heilige Liga]], een Christelijkechristelijke alliantie van onder andere [[Habsburgse monarchie|Oostenrijk]], [[Pools-Litouwse Gemenebest|Polen-Litouwen]] en [[Republiek Venetië|Venetië]]. De oorlog duurde van [[1683]] tot [[1699]]. De oorlog was een gevolg van de energieke en aggresieve politiek van de nieuwe Ottomaanse [[grootvisier]] [[Kara Mustafa Pasja]]. Aan het begin van de oorlog sloegen de Turken voor de tweede keer het [[Beleg van Wenen (1683)|Beleg voor Wenen]]. Wenen werd succesvol ontzet door de keizerlijke en Poolse troepen onder leiding van de koning [[Jan Sobieski]] van Polen. De keizerlijke troepen begonen een tegenoffensief in [[Hongarije]], waar ze het grootste gedeelte van Hongarije veroverden. In [[1686]] sloot ook [[Tsaardom Rusland|Rusland]] zich bij de alliantie aan, waardoor een [[Russisch-Turkse Oorlog (1686-1700)|tweede front]] langs de [[Zwarte Zee]] ontstond. De oorlog leidde tot een keizerlijke overwinning, en in [[1699]] werd de [[Vrede van Karlowitz]] getekend. Hierin stond het Ottomaanse Rijk afstand van [[Ottomaans Hongarije|Hongarije]] af aan de keizer en de [[Peloponnesos]] aan Venetië. In [[1700]] sloot Rusland de [[Verdrag van Constantinopel (1700)|Vrede van Constantinopel]] met de Sultan, waarmee de oorlog beeindigd werd.
