|
De '''Montagnards''' waren de [[extreemlinks|links-radicale]] [[Politicus|politici]] in de [[Wetgevende Vergadering]] en de [[Nationale Conventie (Frankrijk)|Nationale Conventie]]. Ze hadden grote invloed tijdens en na de [[Franse Revolutie]].
De betekenis van de naam "Montagnardsmontagnards" heeft te maken met hun plaats in de vergaderzaal op verhoogde banken, als het ware tegen de helling van een berg ('montagne'). De term Montagnardsmontagnards werd pas in 1793 algemeen. In de Nederlandstalige literatuur of vertaling worden Montagnardsmontagnards ook wel de 'Bergpartij' genoemd.
De Montagnardsmontagnards waren afkomstig uit de clubs van de [[Jacobijnenjacobijnen]] of [[Cordeliers (Franse Revolutie)|Cordelierscordeliers]]. [[Maximilien de Robespierre|Robespierre]], [[Georges Danton]], [[Jean-Paul Marat]], [[Lazare Carnot]], [[Paul Barras]], [[Joseph Fouché]], [[Charles Delacroix]] en [[Jacques-René Hébert]] behoorden tot de belangrijkste woordvoerders. Hun tegenstanders waren de [[Girondijnen]] die de rijke, liberale burgerij vertegenwoordigden. Zij verzetten zich onder leiding van [[Jacques Pierre Brissot]] tegen de radicale en overmatige invloed van de [[Commune van Parijs (1792)|Commune van Parijs]]. De 'derde partij', een wisselende en grote groep [[republicanisme|Republikeinenrepublikeinen]], zat in de zaal, (de 'plaine' of de 'marais').
De Montagnardsmontagnards vertegenwoordigden de [[Sansculottensansculotten]] van Parijs, de winkeliers, de handwerk- en ambachtslieden. Om hun steun te winnen bouwden de Montagnards een economische organisatie op, die kan worden gekenmerkt door inbeslagname, reglementering en nationalisering.{{feit||2011|06|22}}<!--<ref>Soboul, A. (1979) De Franse Revolutie I, p. 223?</ref> -->
==Geschiedenis==
De tegenstellingen tussen de Girondijnengirondijnen en de Montagnardsmontagnards kwamen voor het eerst aan het licht na de [[Bestorming van de Tuileriën]]. De Montagnardsmontagnards probeerden na afloop van de [[Septembermoorden]] gebruik te maken van de ontstane situatie en de Girondijnengirondijnen in een kwaad daglicht te stellen. De Montagnardsmontagnards waren geïnteresseerd in actie, de Girondijnengirondijnen meer in de theorie. De Montagnardsmontagnards wilden centralisatie van de macht in Parijs, de Girondijnengirondijnen juist niet. De verschillen in zienswijze zou leiden tot openlijke vijandschap. In oktober 1792 wonnen de "Montagnardsmontagnards" aan invloed. Hun eis omtrent de veroordeling van de koning werd steeds luider en hardnekkiger. Het debat over het lot van de koning duurde 24 dagen.
In februari 1793, na de executie van de koning, werd een nieuwe constitutie ingediend, de [[Franse Grondwet van 1793]]. Vier maanden later waren nog maar zes van de 350 artikelen behandeld.{{feit||2011|06|22}}
Op 10 maart begon de [[Opstand in de Vendée]]. Na het verraad van [[Dumouriez]] was het gedaan met de grootste partij, de Girondijnengirondijnen. Alom heerste chaos: militaire nederlagen, aristocratische contra-revolutie, economische crisis, en burgeroorlog zouden vragen om daadkracht en een oplossing. Op 10 maart werd een revolutionaire rechtbank ingesteld. Op 18 maart 1793 werd de doodstraf geëist voor iedere voorstander van de agrarische wet. <!--Op 1 april beschuldigde Danton de Girondijnen van verraad; Robespierre op 11 april. Op 10 april beschuldigde Robespierre de Girondijnen van een samenzwering met [[Phillipe Egalité]] om de monarchie te herstellen. De strijd laaide op. Op 13 april werd Marat beschuldigd, maar moest elf dagen later worden vrijgelaten.--> Op 6 april werd het beruchte [[Comité de salut public (Frankrijk)|Comité de Salut Public]] opgericht om tegenstanders zo snel mogelijk gevangen te nemen en te veroordelen; de macht kwam zoveel mogelijk in Parijs te liggen. Al snel werden allerlei maatregelen genomen om de koopkracht en het welzijn van de ontevreden massa te verbeteren. Op 11 april werd een vast koers voor de [[assignaten]] ingesteld.
Op 24 april hield Robespierre een rede over de nieuwe [[Verklaring van de rechten van de mens en de burger]]. Maximumprijzen voor graan en meel op 4 mei moest hun positie verlichten. Op 20 mei werd een gedwongen lening bij vermogende Fransen voorgesteld.
De Girondijnengirondijnen begonnen een tegenaanval en Hébert werd op 24 mei gevangen gezet. Robespierre riep twee dagen later het volk op tot verzet. Op 29 mei werd het gemeentebestuur van Lyon, bestaande uit Montagnards, afgezet. Op 31 mei luidden de alarmklokken in Parijs en klonken er schoten. Wat volgde was het best georganiseerde oproer tijdens de Franse Revolutie. Op 2 juni werden de Girondijnen op advies van [[Georges Couthon]] uit de Conventie gezet.
De devaluatie van de [[assignaat]] maakte de levensmiddelencrisis nog ernstiger. De [[inflatie]] woekerde voort en versterkte de prijsstijgingen. Op 10 juni werd machtiging verleend tot gratis verdeling van gemeenschapsgronden onder de bevolking. Door federalistische opstanden in de provincie, uitgeroepen in Lyon, Marseille, Caen en Bordeaux, ontstond er een vleesschaarste in Parijs; eind juni brak een zeepoproer uit dat drie dagen duurde.
In het voorjaar van 1794 begon een nieuwe economische politiek. De prijsbeheersing was een aanfluiting geworden en de zwarte markt tierde welig.<ref>Soboul, A. (1979) De Franse Revolutie I, p. 345.</ref> Acties tot loonsverhoging werden onderdrukt met behulp van de [[Wet Le Chapelier]].
Na de val van Robespierre verloren de Montagnardsmontagnards alle invloed.
De leden liepen over naar de 'plaine'.
==Revolutiejaar 1848==
De Montagnardsmontagnards speelden ook een belangrijke rol in de [[februarirevolutie (1848)|februarirevolutie]] van [[revolutiejaar 1848]] onder leiding van [[Alexandre Ledru-Rollin]].
{{Refs}}
| 