Mathias Soiron: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
correcties
Regel 10:
Als aannemer leverde Soiron regelmatig bijdragen aan het in stand houden c.q. repareren en onderhouden van de [[vestingwerk]]en in en rond Maastricht. Verder ontwierp hij een aantal kerken, o.a. de Sint-Martinuskerk in [[Itteren]], de Sint Laurentiuskerk in [[Bemelen]], de Sint Merarduskerk (met pastorie) in het Belgische [[Vreren]] en de [[Sint-Jan de Doperkerk (Mechelen)|Sint Johannes de Doper kerk]] in [[Mechelen (stad)|Mechelen]].
 
Bij zijn interieurontwerpen werkte hij vaak samen met de Zwitsers-Italiaanse stucwerker [[Petrus Nicolaas Gagini ]]. Verder ontwierp hij meubels voor diverse Maastrichtse huizen, waarbijwaaronder stoelen, tafels en kasten maar ook [[commode]]s, schrijftafels, speeltafels, [[biljarttafel]]s, [[secretaire]]s en [[hemelbed]]den. Tevens maakte hij verschillende ontwerpen voor tuinen en parken met alles wat daarin thuishoorde, zoals beelden, sokkels, vazen en tuinstoelen.
 
Van Soiron zijn een aantal tekenalbums bewaard gebleven die zich in het [[Regionaal Historisch Centrum Limburg]] bevinden. Deze geven een overzicht van zijn ontwerpen voor verschillende historische huizen in Maastricht rijk.
 
Soiron was gehuwd met Sophia Elisabeth L'Herminotte, eneen bewoonde,telg dooruit verervingeen geslacht van Gerardbekende L'Herminotte,zilversmeden. Op latere leeftijd bewoonden de Soirons het landgoed [[Sint Antoniusbank]] in Bemelen, dat Sophia van haar vader Gerard L'Herminotte geërfd had. Het echtpaar Soiron is begraven tegen de westelijke muur van de kerk van Bemelen, waar zoon François pastoor was. Het graf heeft een zerk waarop een kruis staat, geflankeerd enerzijds door een [[doodshoofd]] enmet doodsbeenderenbeenderen en anderzijds door een [[zandloper]].
 
In de wijk [[Caberg]] in Maastricht is een straat naar Mathias Soiron vernoemd. Het [[Museum aan het Vrijthof]] heeft het museumcafé naar hem vernoemd.