Mathias Soiron: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
correcties |
||
Regel 10:
Als aannemer leverde Soiron regelmatig bijdragen aan het in stand houden c.q. repareren en onderhouden van de [[vestingwerk]]en in en rond Maastricht. Verder ontwierp hij een aantal kerken, o.a. de Sint-Martinuskerk in [[Itteren]], de Sint Laurentiuskerk in [[Bemelen]], de Sint Merarduskerk (met pastorie) in het Belgische [[Vreren]] en de [[Sint-Jan de Doperkerk (Mechelen)|Sint Johannes de Doper kerk]] in [[Mechelen (stad)|Mechelen]].
Bij zijn interieurontwerpen werkte hij vaak samen met de Zwitsers-Italiaanse stucwerker [[Petrus Nicolaas Gagini ]]. Verder ontwierp hij meubels voor diverse Maastrichtse huizen,
Van Soiron zijn een aantal tekenalbums bewaard gebleven die zich in het [[Regionaal Historisch Centrum Limburg]] bevinden. Deze geven een overzicht van zijn ontwerpen voor verschillende historische huizen in Maastricht
Soiron was gehuwd met Sophia Elisabeth L'Herminotte,
In de wijk [[Caberg]] in Maastricht is een straat naar Mathias Soiron vernoemd. Het [[Museum aan het Vrijthof]] heeft het museumcafé naar hem vernoemd.
|