Organische halfgeleider: verschil tussen versies

'''Organische halfgeleiders''' zijn [[organische stof]]fen met [[Halfgeleider (vastestoffysica)|halfgeleidende]] eigenschappen.

 

== Werking ==

[[Organische verbinding|Organische stoffen]] geleiden in het algemeen niet. Als [[Molecuul|moleculen]] of [[Polymeer|polymeren]] echter een [[Geconjugeerd systeem|geconjugeerd bindingssysteem]] hebben dat uit [[Dubbele binding (scheikunde)|dubbele]] en drievoudige bindingen en [[Aromatische verbinding|aromatische ringen]] bestaat, dan kunnen deze ook elektrisch geleidend worden en als organische halfgeleiders worden gebruikt. Dit werd voor het eerst waargenomen bij poly[[ethyn]] (polyacetyleen)<ref>C. K. Chiang et al.: ''Electrical Conductivity in Doped Polyacetylene.'' In: ''[[Physical Review|Physical Review Letters]]'' 39, 1977, p. 1098–1101.</ref>. Polyethyn is een lineaire polymeer met afwisselend een dubbele en een enkele binding (...C=C–C=C–C...) Als aan deze kunststof een [[oxidator]] (elektronenacceptor), zoals [[Chloor (element)|chloor]], [[Broom (element)|broom]] of [[Jodium (element)|jood]], wordt toegevoegd (oxidatieve dotering), ontstaan extra gaten (ontbrekende elektronen). Door toevoegen van een [[reductor]] (elektronendonor), zoals [[natrium]] (reductieve dotering) krijgt de kunststof extra elektronen. Door deze chemische verandering worden de dubbele bindingen opengebroken en ontstaat er een doorlopende geleidigingsband, zodat het oorspronkelijk niet-geleidende polymeer nu geleidend wordt.