Carranza en De la Huerta vervreemdenvervreemdden zich van elkaar toen Carranza [[Ignacio Bonillas]] tot zijn opvolger benoemde. Als reactie hiertegen riepen het congres van Sonora en De la Huerta de [[onafhankelijkheid (staatkunde)|onafhankelijkheid]] uit. Carranza stuurde het leger op Sonora af om De la Huerta tot de orde te roepen, maar in plaats van hem te bevechten tekenden de officieren [[Álvaro Obregón]], [[Plutarco Elías Calles]] en [[Pablo González Garza|Pablo González]] met De la Huerta het [[Plan van Agua Prieta]], waarin zij opriepen tot omverwerping van Carranza. Deze ontvluchtte daarop Mexico-Stad maar werd tijdens zijn vlucht vermoord. Op [[1 juni]] werd De la Huerta door het [[Congres van de Unie]] tot interim-president benoemd.
Het belangrijkste wapenfeit van De la Huerta's regering was de amnestie die hij verleende aan eenieder die nog in opstand was. De meeste rebellen, waaronder [[Pancho Villa]], maakten hier gebruik van. De la Huerta's termijn wordt dan ook wel als het einde van de gewapende fase [[Mexicaanse Revolutie]] gezien. Verder liet hij nieuwe verkiezingen uitschrijven, die werden gewonnen door Obregón.
