Frans Denissen

Frans Denissen (Hoevenen, 9 september 1947) is een Vlaams literair vertaler en auteur.

Vertaler

Als romanist vertaalde hij voornamelijk uit het Italiaans en Frans. In 1982 verschijnt zijn eerste literaire vertaling uit het Italiaans.

Hij maakte vooral naam met zijn vertaling van middeleeuwse klassieker Decamerone van Giovanni Boccaccio. Het was een huzarenstuk omdat het enerzijds leesbaar moest zijn voor de moderne Nederlandstalige, als anderzijds een wat "middelnederlands" (of "Middelitaliaans") karakter moest hebben. Verder vertaalde hij ook twintigste-eeuwse auteurs als [[Leonardo Sciascia], Curzio Malaparte en vooral Umberto Eco. Denissen waagde zich ook aan poëzievertalingen van Eugenio Montale en Cesare Pavese.

In 2011 verscheen zijn magnum opus De leerschool van het lijden van Carlo Emilio Gadda.

Schrijver

Naast vertaler is Frans Denissen ook auteur, biograaf, bloemlezer en recensent; hij geeft lezingen over eigen werk, o.a. over de in het Frans schrijvende Vlaming André Baillon.

• Met de biografie over deze schrijver De gigolo van Irma Ideaal werd Frans Denissen genomineerd voor de AKO Literatuurprijs in 1999.
• In 1963 debuteerde Denissen als dichter met de bundel Concerto voor tamtam ,
• In 1974 verscheen zijn eerste prozaboek: de verhalenbundel De gekastreerde engel
• Daarna publiceerde hij nog twee romans De belijdenissen van J.B. Hemelryckx (1987, bij Bert Bakker) en De thuisreis (1992, bij Prometheus).
• In 2007 verscheen De vrouwen van Mussolini. Achter de schermen van het fascisme, wat hij een "roman zonder fictie" noemde.

Prijs

In 2012 ontvangt Frans Denissen de prestigieuze Martinus Nijhoff Prijs voor vertalingen, een Nederlandse prijs die pas voor de tweede maal aan een Vlaming wordt toegekend.