Harry Rodermond: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Infobox toegevoegd |
wikify: -witregels |
||
Regel 33:
De Be Quickers waren hem niet onbekend, reeds verscheidene malen was hij met Vitesse in het strijdperk getreden tegen de Groningers. Monnikenhuize, het terrein van Vitesse, werd op 26 september 1915 geopend met een wedstrijd tegen de noordelijke zwaluwen, waaronder vele Be Quickers. Een paar maanden eerder, op 25 april 1915 werd in Arnhem voor de derde ronde van de beker Vitesse-Be Quick gespeeld. Vitesse won met 2-1 en Rodermond scoorde de eerste goal. "Het Groninger Dagblad" merkte in het wedstrijdverslag op dat Rodermond een subliem voetballer was. Niet heel veel later konden de inwoners van Groningen zich daar regelmatig van overtuigen. Be Quick maakte in 1918 net een gouden periode door. De beste voetballers van het noorden speelden allemaal bij de good old. Het was dan ook niet meer dan logisch dat Rodermond voor de witte brigade ging spelen, waarmee hij zeven maal [[Noordelijk kampioenschap voetbal|kampioen van het noorden]] werd en waarmee hij in [[1920]] ook het landskampioenschap behaalde. Hij debuteerde op 29 september 1918 thuis tegen [[LAC Frisia 1883|Frisia]] en nam afscheid op 10 maart 1929 in de uitwedstrijd bij [[GRC Groningen|GVV]].
In [[1921]] en [[1922]] speelde hij vijf wedstrijden in [[Nederlands voetbalelftal|oranje]] waarbij hij ook drie doelpunten maakte. Twee maal was hij aanvoerder van het Nederlands elftal. Tevens kwam Rodermond regelmatig uit in regionale vertegenwoordigende elftallen. Bij Vitesse kwam hij uit in het oostelijk elftal. Na zijn komst naar Groningen speelde hij verscheidene malen in het [[noordelijk elftal]], waaronder vier maal in de semi-interland tegen het elftal van Noord-Duitsland, het jaarlijkse hoogtepunt van het noordelijke voetbalseizoen.
==Andere sporten==
Naast voetballer was Rodermond ook een zeer fanatiek schaatser. Hij sloeg zelfs wel eens een competitiewedstrijd over als hij ook kon schaatsen. Zes keer reed hij de [[Elfstedentocht]] uit. Onder andere de barre tocht in 1929. Om zes uur 's ochtends werd vertrokken in een temperatuur tussen de 25 en 30 graden onder nul en pas om kwart voor twaalf 's avonds reed hij met de andere Be Quickers, onder wie [[Evert van Linge]], [[Max Tetzner|Max]] en [[Hans Tetzner]] en [[Herman Legger]], over de finish in Leeuwarden. Vlak na Sneek kwam hij hard in aanraking met een stalen brugbalk, waardoor hij verder moest rijden met een hevig bloedende wenkbrauw. Het litteken bleef de rest van zijn leven bij hem. Na de finish werd nog even een fles champagne geledigd waarna van een welverdiende nachtrust werd genoten. Lang duurde dit echter niet voor Roo, want hij moest de trein van 06.00 uur pakken om weer op tijd in Assen te zijn voor de eerste patiënt van 08.00 uur.
Tevens is hij ook nog tenniskampioen van Drenthe geweest. Een allround sportman, die tot op zeer hoge leeftijd tandarts is geweest te Assen. Op 29 maart 1983 is hij overleden. Toen was alleen Hans Tetzner nog over van het kampioenselftal van 1920. Deze overleed in 1987, vlak voor de viering van het honderdjarig bestaan.
| |||