Guido Maertens: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k verwijst naar de verkeerde an Cauwelaert
Regel 30:
Maertens was niet alleen organisatorisch aan de universiteit verbonden. Hij werd ook benoemd tot voltijdse hoogleraar en bleef dit tot aan zijn emeritaat in 1994. Hij doceerde 'Geschiedenis van de antieke Wijsbegeerte' en 'Ethiek' aan het [[Hoger Instituut voor Wijsbegeerte]] in Leuven. Aan de campus Kortrijk gaf hij 'Ethiek' aan de studenten Rechten en Letteren en 'Medische ethiek' aan de studenten Geneeskunde. Hij stond ook mee aan de wieg van het 'Overlegcentrum voor Ethiek' en van het driemaandelijks tijdschrift 'Ethische Perspectieven'.
 
Daarnaast publiceerde hij tientallen artikels over actuele ethische problemen, zoals contraceptie, abortus en euthanasie. De moeilijke balans tussen de principiële houding van een katholieke priester en filosoof en de maatschappelijke evolutie en de geneeskundige vooruitgang, leidden hem tot duidelijke en genuanceerde stellingnamen. Rond de actuele probleemkwesties ging hij zijn ideeën verkondigen tot ver buiten de muren van de universiteit, in honderden conferenties en tijdens optredens voor radio of TV. Hij was een zeer gevraagde en geapprecieerde spreker, zowel omwille van de duidelijkheid en de helderheid waarmee hij zijn uiteenzettingen hield als voor het feit dat hij dit ook gevat kon doen en gekruid met een vlugjevleugje humor.
 
Maertens was niet afkerig van ludieke activiteiten. Zo werd hij Ridder in de Orde van [['t Manneke uit de Mane]]. Ook met de studenten kon hij de humoristische toer opgaan, zonder aan de waardigheid van zijn functies geweld aan te doen. Hij was de oprichter en de spil van een vereniging genaamd 'De Macecliers', die de in het Kortrijkse wonende Bruggelingen samenbracht.
 
==Levenseinde==