Wigbold Crommelin: verschil tussen versies

Na de [[Vrede van Aken (1748)|Vrede van Aken]] in [[1748]] werd hij bevorderd tot luitenant-kolonel en benoemd als commandeur van de troepen in Suriname. Toen hij in [[1749]] in Suriname arriveerde, kwam hij terecht in een strijd tussen de toenmalige [[Lijst van gouverneurs van Suriname (1593-1954)|gouverneur-generaal]] [[Jan Jacob Mauricius|Jan Jacob Mauricius]] en een aantal opstandige planters, zoals [[Charlotte Elisabeth van der Lith]]. Crommelin koos de zijde van Mauricius, een keuze die gedurende zijn tijd in Suriname tegen hem bleef werken. De planters klaagden bij de directeuren van de [[Sociëteit van Suriname]] over het functioneren van Mauricius, die werd geschorst en in [[1751]] ''ad interim'' opgevolgd door baron Von Spörcke. Von Spörcke was in [[1750]] in Suriname aangekomen, maar werd ziek enn overleed al in [[1752]]. Crommelin was de logische opvolger, maar werd tegengewerkt door de planters, die een zogenaamd "cabale" hadden gevormd. De opvolgingskwestie werd zo op de spits gedreven dat uiteindelijk de [[Staten-Generaal van de Nederlanden|Staten-Generaal]] en prinses [[Anna van Hannover]] tussenbeide moesten komen. Zij stelden Crommelin aan als interim gouverneur-generaal, een functie die hij tot [[1754]] bekleedde. In dat jaar moest hij deze functie overdragen aan Pieter Albert van der Meer. Van der Meer overleed in [[1756]] en ook over de opvolging brak ruzie uit. [[Jean Nepveu]] vervulde de functie van interim gouverneur-generaal. Crommelin vertrok naar Nederland voor verlof.