Niklas Luhmann: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Botgeholpen doorverwijzing: Conflict - Verwijzing(en) gewijzigd naar conflict (onenigheid) |
Wikificatie |
||
Regel 1:
'''Niklas Luhmann''' ([[Lüneburg (stad)|Lüneburg]], [[Duitsland]], [[8 december]] [[1927]] - [[Oerlinghausen (dorp)|Oerlinghausen]], [[Duitsland]], [[6 november]] [[1998]]) was een [[Duits]] [[socioloog]]. Met de Amerikaanse socioloog [[Talcott Parsons]] wordt Luhmann gerekend tot de grondleggers van de [[theorie van sociale systemen]], de sociologische tak van de [[systeemtheorie]].
== Levensloop ==
Niklas Luhmann groeide op in een grootburgerlijk milieu in [[Lüneburg (stad)|Lüneburg]]. Zijn vader was eigenaar van een brouwerij. Luhmanns carrière speelde zich aanvankelijk af in zijn geboortestad, in het openbaar bestuur van de deelstaat [[Nedersaksen]]. Als juridisch medewerker van de regering van die deelstaat begon hij zich te interesseren voor de (rechts)sociologie. Een studieverlof bracht hem tot in [[Harvard-universiteit|Harvard]], waar hij studeerde bij [[Talcott Parsons]], met wie hij de fascinatie deelde voor een theoretisch raamwerk waarmee je alle sociale verschijnselen in kaart kunt brengen. Het verder brengen van Parsons’ theorie voor de bestudering van de moderne samenleving vormde de motivatie voor Luhmanns carrièreswitch van jurist in het openbaar bestuur tot socioloog aan de universiteit.▼
In de jaren zestig werd hij assistent van de socioloog [[Helmut Schelsky]] aan een dependance van de [[Westfälische_Wilhelms_Universiteit|universiteit van Münster]] in [[Dortmund]]. Na een academische bliksemstart – in 1966 promoveerde Luhmann en kreeg hij doceerrecht – werd hij in 1968 benoemd tot hoogleraar aan de nieuwe faculteit voor sociologie van de universiteit [[Bielefeld]]. Daar zou hij tot zijn emeritaat in 1993 blijven werken. In 1977 stierf Luhmanns echtgenote Ursula von Walter, met wie hij sinds 1960 getrouwd was. Hij bleef achter met drie kinderen. Luhmann zelf overleed in november 1998 aan een nooit helemaal opgehelderde bloedziekte in het plaatsje [[Oerlinghausen (dorp)|Oerlinghausen]].▼
== Werk ==
Luhmann werkte ruim dertig jaar lang aan een imposant theoretisch bouwwerk, bestaande uit vele boeken. Zijn ambitie was niets minder dan het construeren van een universele theorie waarin 'al het sociale' kon worden behandeld en beschreven.
== Luhmanns werk ==▼
▲Luhmann werkte ruim dertig jaar lang aan een imposant theoretisch bouwwerk, bestaande uit vele boeken. Zijn ambitie was niets minder dan het construeren van een universele theorie waarin 'al het sociale' kon worden behandeld en beschreven.
Zijn meest invloedrijke werken zijn ''Soziale Systemen, Grundriss einer allgemeinen Theorie'' (1984) en ''Die Gesellschaft der Gesellschaft'' (1997). In deze boeken werkt Luhmann een [[maatschappijtheorie]] uit die voortbouwt op ten minste vier theoretische/filosofische stromingen: de [[algemene systeemtheorie]] ([[Norbert Wiener]], [[Ludwig von Bertalanffy]]), het daaraan verwante [[logisch en neurobiologisch constructivisme]] ([[George Spencer Brown]], [[Humberto Maturana]], [[Francisco Varela]], [[Jean Piaget]]), de [[fenomenologie]]/[[fenomenologische sociologie]] ([[Edmund Husserl]], [[Alfred Schütz]]) en de sociologische systeemtheorie ([[Talcott Parsons]]).
=== Maatschappelijke differentiatie ===
In het hart van Luhmanns theorie staan drie vormen van [[maatschappelijke differentiatie]]: de ''segmentaire'', de ''stratificatorische'' en de ''functionele''. De eenvoudigste vorm is de segmentaire differentiatie. Daarin is de samenleving opgedeeld in min of meer gelijkwaardige eenheden met een sterke lokale binding: families, stammen, clans en dorpen. De stratificatorische differentiatie – historisch gezien met de hoogculturen in Europa, Azië en Amerika de meest succesvolle – deelt de samenleving in ongelijke lagen (strata) in, zoals adel en volk in Europa en kasten in India. Het behoren tot de ene stand sluit het behoren tot de andere uit.
In Europa ontstond vanaf het einde van de zestiende eeuw geleidelijk aan een nieuwe differentiatievorm, de functionele, die de basis zou vormen voor de moderne samenleving zoals we die nu kennen. Verschillende domeinen verzelfstandigden zich ten opzichte van elkaar: de politiek, het recht, de religie, de wetenschap, de familie/privésfeer, de opvoeding en de economie. Als persoon word je door elk van deze maatschappelijke deelsystemen aangesproken. Voor de politiek ben je burger en kiezer, voor het recht een natuurlijke persoon (die geacht wordt de wet te kennen), voor de religie een gelovige of ongelovige, enzovoorts.
=== Communicaties ===
In tegenstelling tot wat in de sociologie gebruikelijk is, bestaat in Luhmanns theorie de maatschappij niet uit mensen (als de elementen van het sociale systeem), maar uit ''communicaties''. Maatschappelijke deelsystemen als politiek, recht en wetenschap onderscheiden zich van elkaar door wat Luhmann de ''Leitcode'' of ''binaire codering'' noemt: een dominante onderscheiding die aan de communicatie ten grondslag ligt. Voor de politiek is dat bijvoorbeeld macht/onmacht (regering/oppositie), voor het rechtssysteem recht/onrecht, voor de economie betalen/niet betalen, voor de wetenschap waarheid/onwaarheid en voor de religie geloven/niet geloven. Afhankelijk van de dominante code behoort een communicatie tot het ene en niet het andere deelsysteem. ‘Maatschappij’ begrijpt Luhmann als het geheel van alle communicaties, waarbinnen steeds andere interne grenzen worden getrokken.
Als een rode draad door Luhmanns werk loopt een theoretische controverse met [[Jürgen Habermas]], die in de vroege jaren zeventig startte. De kern van de controverse gaat schuil in de conceptualisering van de rol van [[communicatie]] in sociale verbanden. In hun beider theorieën neemt communicatie een centrale plaats in, maar waar volgens Habermas communicatie zou moeten leiden tot [[consensus]]vorming, stelt Luhmann dat consensus en dissensus (of [[conflict (onenigheid)|conflict]]) in een algemene theorie beide moeten voorkomen.
=== Oeuvre ===
Het oeuvre van Niklas Luhmann beslaat een groot aantal boeken en artikelen, gewijd aan een zeer divers palet aan onderwerpen. In totaal publiceerde hij, naast ''Die Gesellschaft der Gesellschaft'', zeven werken over maatschappelijke deelsystemen: wetenschap, kunst, recht, economie, politiek, religie en opvoeding (de laatste drie verschenen postuum en niet geheel voltooid). Naast zes opstelbundels onder de titel ''Soziologische Aufklärung'' en vier delen ''Gesellschaftsstruktur und Semantik'' gewijd aan Luhmanns versie van de [[kennissociologie]], verschenen diverse voorstudies voor het theoretisch hoofdwerk ''Soziale Systeme'', enkele monografieën en talloze bijdragen aan tijdschriften en bundels. Ook aan massamedia, ecologie, liefde, gezin, tijd, vertrouwen, bestuur, organisaties en management, sociaal protest en risico wijdde Luhmann boeken, bundels en bijdragen. ▼
▲Niklas Luhmann groeide op in een grootburgerlijk milieu in [[Lüneburg (stad)|Lüneburg]]. Zijn vader was eigenaar van een brouwerij. Luhmanns carrière speelde zich aanvankelijk af in zijn geboortestad, in het openbaar bestuur van de deelstaat [[Nedersaksen]]. Als juridisch medewerker van de regering van die deelstaat begon hij zich te interesseren voor de (rechts)sociologie. Een studieverlof bracht hem tot in [[Harvard-universiteit|Harvard]], waar hij studeerde bij [[Talcott Parsons]], met wie hij de fascinatie deelde voor een theoretisch raamwerk waarmee je alle sociale verschijnselen in kaart kunt brengen. Het verder brengen van Parsons’ theorie voor de bestudering van de moderne samenleving vormde de motivatie voor Luhmanns carrièreswitch van jurist in het openbaar bestuur tot socioloog aan de universiteit.
▲In de jaren zestig werd hij assistent van de socioloog [[Helmut Schelsky]] aan een dependance van de [[Westfälische_Wilhelms_Universiteit|universiteit van Münster]] in [[Dortmund]]. Na een academische bliksemstart – in 1966 promoveerde Luhmann en kreeg hij doceerrecht – werd hij in 1968 benoemd tot hoogleraar aan de nieuwe faculteit voor sociologie van de universiteit [[Bielefeld]]. Daar zou hij tot zijn emeritaat in 1993 blijven werken. In 1977 stierf Luhmanns echtgenote Ursula von Walter, met wie hij sinds 1960 getrouwd was. Hij bleef achter met drie kinderen. Luhmann zelf overleed in november 1998 aan een nooit helemaal opgehelderde bloedziekte in het plaatsje [[Oerlinghausen (dorp)|Oerlinghausen]].
▲Het oeuvre van Niklas Luhmann beslaat een groot aantal boeken en artikelen, gewijd aan een zeer divers palet aan onderwerpen. In totaal publiceerde hij, naast ''Die Gesellschaft der Gesellschaft'', zeven werken over maatschappelijke deelsystemen: wetenschap, kunst, recht, economie, politiek, religie en opvoeding (de laatste drie verschenen postuum en niet geheel voltooid). Naast zes opstelbundels onder de titel ''Soziologische Aufklärung'' en vier delen ''Gesellschaftsstruktur und Semantik'' gewijd aan Luhmanns versie van de [[kennissociologie]], verschenen diverse voorstudies voor het theoretisch hoofdwerk ''Soziale Systeme'', enkele monografieën en talloze bijdragen aan tijdschriften en bundels. Ook aan massamedia, ecologie, liefde, gezin, tijd, vertrouwen, bestuur, organisaties en management, sociaal protest en risico wijdde Luhmann boeken, bundels en bijdragen.
Uitgebreide, doch volgens de samenstellers geen volledige, publicatielijsten van Niklas Luhmann zijn te vinden in Krause (1996), Baraldi, Corsi & Esposito (1997) en Ferrarese (2007) (zie onder ''Inleidingen in Luhmanns werk''). Onderstaande lijst geeft alleen de belangrijkste monografieën en opstelbundels.
== Publicaties ==
Werk van Luhmann is in het Engels vertaald (zie onder) en ook in onder meer het Frans, Italiaans en Portugees. In het Italiaans publiceerde Luhmann met Raffaele de Giorgi in 1992 ''Teoria della Società'', dat als voorwerk geldt voor ''Die Gesellschaft der Gesellschaft''.
▲'''Maatschappijtheorie'''
* ''Soziale Systeme, Grundriss einer allgemeinen Theorie''. Frankfurt am Main: Suhrkamp, 1984.
* ''Die Wissenschaft der Gesellschaft''. Frankfurt am Main: Suhrkamp, 1990.
Regel 42 ⟶ 40:
* ''Das Erziehungssystem der Gesellschaft'' (herausgegeben von Dieter Lenzen). Frankfurt am Main: Suhrkamp, 2002.
▲'''Sociologische Verlichting'''
* ''Soziologische Aufklärung, Band 1: Aufsätze zur Theorie sozialer Systeme''. Opladen: Westdeutscher Verlag, 1970.
* ''Soziologische Aufklärung, Band 2: Aufsätze zur Theorie der Gesellschaft''. Opladen: Westdeutscher Verlag, 1975.
Regel 51 ⟶ 48:
* ''Soziologische Aufklärung, Band 6: Die Soziologie und der Mensch''. Opladen: Westdeutscher Verlag, 1995.
▲'''Maatschappijstructuur en semantiek'''
* ''Gesellschaftsstruktur und Semantik, Studien zur Wissenssoziologie der modernen Gesellschaft, Band 1''. Frankfurt am Main: Suhrkamp, 1980.
* ''Gesellschaftsstruktur und Semantik, Studien zur Wissenssoziologie der modernen Gesellschaft, Band 2''. Frankfurt am Main: Suhrkamp, 1981.
Regel 58 ⟶ 54:
* ''Gesellschaftsstruktur und Semantik, Studien zur Wissenssoziologie der modernen Gesellschaft, Band 4''. Frankfurt am Main: Suhrkamp, 1995.
▲'''Andere invloedrijke (veelgeciteerde) werken'''
* ''Funktionen und Folgen formaler Organisation''. Berlin: Duncker & Humblot, 1964.
* ''Vertrauen. Ein Mechanismus der Reduktion sozialer Komplexität''. Stuttgart: Enke, 1968.
Regel 78 ⟶ 72:
* ''Organisation und Entscheidung''. Opladen/Wiesbaden: Westdeutscher Verlag, 2000.
▲'''Nederlandstalig'''
* Rudi Laermans (red.), ''Sociale systemen bestaan, Een kennismaking met het werk van Niklas Luhmann''. Leuven: Acco, 1997. (Bevat latere en soms uitgebreide versies van de artikelen uit het special issue van ''Tijdschrift voor Sociologie'' uit 1996; zie onder Externe links).
* Tannelie Blom, ''Complexiteit en contingentie. Een kritische inleiding tot de sociologie van Niklas Luhmann''. Kampen: Kok Agora, 1997.
Regel 108 ⟶ 79:
* Frank Huysmans, [http://www.academischeboekengids.nl/do.php?a=show_visitor_artikel&id=837 'Het levenswerk van een radicale vernieuwer: de maatschappijtheorie van Niklas Luhmann']. Academische Boekengids, 75 (2009).
* Georg Kneer & Armin Nassehi, ''Niklas Luhmanns Theorie sozialer Systeme. Eine Einführung'' (2. Auflage). München: Fink, 1994 (1. Auflage 1993).
* Detlef Krause, ''Luhmann-Lexikon. Eine Einführung in das Gesamtwerk von Niklas Luhmann''. Stuttgart: Enke, 1996.
Regel 114 ⟶ 85:
* Niklas Luhmann & Dirk Baecker, ''Einführung in die Systemtheorie''. Heidelberg: Carl-Auer-Systeme, 2002.
* Danilo Martucelli, 'Niklas Luhmann, la contingence par la differenciation', in Danilo Martucelli, ''Sociologies de la modernité'' (pp. 142-184). Paris: Gallimard, 1999.
* Estelle Ferrarese, ''Niklas Luhmann, une introduction''. Paris: Pocket la Découverte, 2007.
* Eva M. Knodt, 'Foreword', in Niklas Luhmann, ''Social systems'' (pp. ix-xxxvi). Stanford University Press, 1995.
==Externe links==
* Inleiding in Luhmanns werk en interview met hem op [http://www.youtube.com/watch?v=FpB7ypFn7zw YouTube].
* Interview met Luhmann over zijn fameuze kaartenbak op [http://www.youtube.com/watch?v=7gxXkbEag6k YouTube]
* [http://www.sociologie.be Vereniging voor Sociologie]: speciaal themanummer van het Vlaamse ''Tijdschrift voor Sociologie'', Vol. 17, 1996, nr. 2. Hieruit:▼
{{bron|bronvermelding=
▲* [http://www.sociologie.be Vereniging voor Sociologie]: speciaal themanummer van het Vlaamse ''Tijdschrift voor Sociologie'', Vol. 17, 1996, nr. 2. Hieruit:
* - Rudi Laermans, [http://www.sociologie.be/pdf/Tvs1996nr2art1.pdf 'Het systeem ontstaat, etsi non daretur deus': Luhmanns werk en denkstijl] (pp. 117-125)
* - Rudi Laermans, [http://www.sociologie.be/pdf/TvS1996nr2art2.pdf 'De rest is zwijgen': Luhmann’s visie op sociale systemen] (pp. 127-144)
Regel 142 ⟶ 111:
* - Luc Sels, [http://www.sociologie.be/pdf/TVS1996nr2art12.pdf Organisaties, wat zijn dat? Een Luhmanniaanse kijk] (pp. 305-323)
* - Rudi Laermans, [http://www.sociologie.be/pdf/TvS1996nr2art13.pdf Luhmann-leeswijzer] (pp. 325-328)
* [http://www.systems-thinking.de/luhmann.html system-thinking.de] Overzicht van links over Luhmann.
* Frank Huysmans, [http://www.academischeboekengids.nl/do.php?a=show_visitor_artikel&id=837 Het levenswerk van een radicale vernieuwer: de maatschappijtheorie van Niklas Luhmann]. Academische Boekengids, 75 (2009).
}}
{{DEFAULTSORT:Luhmann, Niklas}}
| |||