Schemeroorlog: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Robot: gewijzigd: it:Strana guerra |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 6:
De Schemeroorlog begon op [[6 oktober]] [[1939]], de dag toen het [[Polen|Poolse]] leger zijn verzet tegen de Duitse invasie opgaf. De Schemeroorlog eindigde op [[8 april]] [[1940]], toen Britse oorlogsschepen de [[Noorwegen|Noorse]] [[fjord]]en met mijnen bezaaiden waardoor de aanvoer van [[ijzererts]] uit Noorwegen naar Duitsland werd geblokkeerd. Nadat [[Nazi-Duitsland|Duitsland]] op [[1 september]] 1939 [[Polen]] binnenviel, verklaarden Groot-Brittannië en [[Frankrijk]] op [[3 september]] 1939 de oorlog aan Duitsland. Een Britse expeditiemacht, de zogenaamde [[British Expeditionary Force]], werd verscheept naar Noord-Frankrijk om de Fransen bij te staan bij een eventuele Duitse invasie. Tezamen met de Fransen konden deze Britse troepen geen stellingen innemen in [[België]] en [[Nederland]] daar deze beide regeringen zich neutraal opstelden in het conflict tussen Duitsland en [[Polen]]. De weinige acties die plaatsvonden op het Westelijk Front, na de Duitse invasie in Polen waren:
* het [[Saaroffensief]], en de bezetting door het Franse leger van het [[Warndt|Bos van Warndt]];
*
* het kelderen van de [[HMS Royal Oak (08)|HMS Royal Oak]] in [[Scapa Flow]] door de [[u-boot]] [[U-47]];
* het
* het zinken van het Duitse [[vestzakslagschip]] [[Admiral Graf Spee]] in [[Montevideo (Uruguay)|Montevideo]] na een lange achtervolging door drie Britse [[kruiser]]s.
[[Neville Chamberlain|Chamberlain]] (Britse politicus), de grote voorvechter van de [[appeasementpolitiek]], verzocht de [[Royal Air Force|RAF]] (Britse luchtmacht) de [[Luftwaffe (Tweede Wereldoorlog)|Luftwaffe]] zo min mogelijk te prikkelen, uit angst voor represailles. Over en weer werden inderdaad geen strategische bombardementen uitgevoerd en zelfs nauwelijks tactische. De troepen lagen maanden tegenover elkaar: de Duitsers in hun [[Westwall|Siegfriedlinie]], de Fransen in hun [[Maginotlinie]]. De Britten namen de verdediging van Noord-Frankrijk voor hun rekening. Daar waren echter maar een paar bunkers; men was van plan in de Lage Landen op te rukken, maar geheime onderhandelingen met België en Nederland leidden niet tot een goede afstemming met het [[België|Belgische]] oorlogsplan en al helemaal niet met het [[Nederland]]se.
De Britten kenden een groot, wellicht zelfs overtrokken gewicht toe aan hun zeeblokkade. Die had immers in de Eerste Wereldoorlog ook een grote bijdrage geleverd aan de Duitse ineenstorting van 1918. Ze meenden dat de Duitse strategische voorraden genoeg waren voor hooguit enkele maanden oorlogvoering. Bovendien was het energieverbruik door de motorisering van de krijgsmachtzodanig toegenomen, dat men verwachtte dat Duitsland sneller door zijn benzine en andere grondstoffen heen zou raken. Duitse schepen werden tegengehouden en geinterneerd, en schepen onder de vlag van neutrale landen werden vastgehouden en gecontroleerd, wat irritatie bij deze landen opleverde. De Britten meenden echter het ethische gelijk aan hun kant te hebben: ze 'beschermden Europa' tegen een dictatuur. Wellicht droeg de overschatting van de blokkade bij aan de passieve geallieerde houding tijdens de Schemeroorlog. Men had echter geen rekening gehouden met het feit dat Duitsland een handelsverdrag met de Sovjet-Unie sloot en Oost-Europa economisch geknecht had, waardoor het Roemeense olie kon afnemen. Bovendien waren de Duitse strategische voorraden door de Britten te laag ingeschat.
Initieel ondernam ook [[Adolf Hitler|Hitler]] niets, deels omdat hij verwachtte dat zowel Groot-Brittannië als Frankrijk een compromis zou sluiten zoals in de periode toen het [[Sudetenland]] werd ingelijfd door Duitsland. Doch, Hitler en z'n militaire entourage (het [[Oberkommando der Wehrmacht|OKW]]) bedachten een aanvalsplan om Frankrijk te treffen en zo de nederlaag van de [[Eerste Wereldoorlog]] recht te zetten.
| |||