Theodoor de T'Serclaes de Wommersom: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
samengevoegd met Emile de T'Serclaes De Wommersom |
aanvulling en herschikking |
||
Regel 1:
'''Théodore ''Emile'' Dominique Charles Ghislain graaf de T'Serclaes de Wommersom''' ([[Brussel (stad)|Brussel]], [[28 augustus]] [[1809]] – [[Gent]], [[25 mei]] [[1880]]) was een [[België|Belgische]] diplomaat
==Familie en adellijke status==
Hij kreeg verschillende onderscheidingen, onder meer die van Grootofficier in de [[Leopoldsorde (België)|Leopoldsorde]], evenals verschillende buitenlandse eretekens. Hij was een devoot man; na zijn dood werd hij begraven in de familiekelder in [[Wommersom]], maar in zijn testament had hij de wens uitgedrukt dat zijn hart in een koperen koffertje zou bewaard worden in de [[basiliek]] van [[Scherpenheuvel (stad)|Scherpenheuvel]]. Een speciale tegel in de basiliek geeft deze plaats aan.▼
Theodoor Emile (meestal Emile genaamd) stamde uit een familie die in 1548 een eerste adelbrief haf gekregen en sinds begin zeventiende eeuw de titel van baron droeg, terwijl sommige leden de titel van graaf en zelfs van prins van het Heilig Roomsde Rijk verkregen.
Hij was één van de acht kinderen van Baron Jean-François de T'Serclaes de Wommersom (1779-1849) en diens tweede vrouw Marie van der Gote (1780-1824). Zoals andere leden van de familie had Jean-François geen erkenning van zijn adellijke status aangevraagd onder het [[Verenigd koninkrijk der Nederlanden]] en vroeg dit pas in 1838 aan. Hij kreeg voldoening, met de titel van baron, overdraagbaar op al zijn nakomelingen.
Op 2 juli 1840 trouwde hij in Verviers met Marie Anne de Biollay (1822-1859), met wie hij 8 kinderen kreeg. Zij was de dochter van burggraaf en senator Raymond de Biolley.
In 1856 verkreeg hij de titel van graaf met overdraagbaarheid op de oudste nazaat. In 1871 werd de titel uitgebreid tot al zijn nakomelingen.
==Loopbaan==
Emile de T'Serclaes doorliep een gevarieerde carrière.
In 1830 behoorde hij tot de strijders voor de [[Belgische Revolutie]], waarvoor hij later het [[IJzeren Kruis (België)|IJzeren Kruis]] kreeg. Hij werd ook luitenant-kolonel van de Burgerwacht.
Nadat hij districtscommissaris was geweest en provincieraadslid, werd hij, pas 28 jaar oud, secretaris-generaal van het ministerie van buitenlandse zaken (1837-1847). Hij vervulde zendingen als buitengewoon gezant en gevolmachtigd minister in [[Oostenrijk]] (1835-1839) en [[Duitsland]] (1839-1857).
Vanaf 1847 zetelde hij in de [[kamer van volksvertegenwoordigers]].
Van 1857 tot 1871 was hij [[gouverneur]] van de provincie [[Limburg (Belgische provincie)|Limburg]], en van 1871 tot 1879 gouverneur van [[Oost-Vlaanderen]].
==Nakomelingen==
Onder zijn kinderen zijn te vermelden:
* Zijn dochter Isabelle (1843-1906) die overste werd van de Congregatie van Zusters van het Heilig Hart
* Zijn zoon Evrard (1844-1903) die advocaat was, provincieraadslid voor Brabant en plaatsvervangend senator
* Zijn zoon Jacques (1852-1914) die luitenant-generaal werd.
Onder zijn nazaten bevindt zich:
* Nathalie de T'Serclaes (°1949), lid van de kamer van volksvertegenwoordigers.
==Na zijn dood==
▲
==Literatuur==
* Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, ''État présent de la noblesse belge'', Annuaire 1998, Brussel, 1998.
{{StartOpvolging}}
| |||