Tactiek van de verschroeide aarde: verschil tussen versies

De '''tactiek van de verschroeide aarde''' is een militaire [[tactiek]], waarbij in gebied dat aan de [[vijand]] moet worden opgegeven, alle zaken van militaire enof economische waarde, zoals bruggen, spoor- en telegraaflijnen, industrie en landbouwgebieden, vernietigd of weggehaald worden.

DeDoor de vijand kandeze hierzaken dante geenontzeggen gebruik meer van maken, waardoorworden zijn [[logistiek]]e aanvoerlijnen steeds langer en zwaarder belast worden. De vijand moet zich meer inspanningen getroosten, terwijl de gebiedswinst economisch en militair gezien van geringe betekenis is. In vroegere tijden waren bovendien de bevoorradingsmogelijkheden beperkt omdat er immers nog geen vliegtuigen, auto's en goede wegen waren, en moesten invallende legers wel 'van het land' leven. Wanneer dit land vervolgens niets opbracht, kreeg een leger al snel met voedselgebrek te kampen. Vooral wanneer er voldoende achterland is, zoals in [[Rusland]], kan een dergelijke tactiek zeer effectief zijn. De bekendste voorbeelden van het succesvol gebruik van deze tactiek zijn dan ook afkomstig van het Russische verzet tegen de Franse (1812) en Duitse (1941-45) aanvallen.

De tactiek van de verschroeide aarde is een voorbeeld waarin een [[Conflict (onenigheid)|conflict]] of oorlog zover is geëscaleerd, dat men bereid is (gedeeltelijke) zelfbeschadiging of -vernietiging te accepteren wanneer men de vijand maar schade kan toebrengen. Een andere motivatie achter het gebruik van de tactiek is dat de verdedigende partij militair gezien verreweg de mindere van de aanvaller is of zelfs niets meer te verliezen heeft.