Harald I van Noorwegen: verschil tussen versies

In een van [[Snorri Sturluson|Snorri's]] sagessagen wordt verteld dat een vrouw, [[Gyda (Noorwegen)|Gyda]] (de dochter van koning Eirik van [[Hordaland]]), Harald aanzette tot het verenigen van Noorwegen. Hij had zijn mannen naar de boerderij in [[Valdres]] gestuurd, waar zij opgevoed werd, om haar een aanzoek te doen. Zij wees hem echter af, omdat zij hem niet machtig genoeg vond en vroeg hem waarom hij niet over geheel Noorwegen regeerde. Harald liet zich niet beledigen of ontmoedigen, maar nam de uitdaging aan en beloofde dat er geen kam, schaar of mes aan zijn haar zou komen eer Noorwegen één rijk was.

Ook al had Harald nu Noorwegen bedwongen, het rijk bleef bedreigd. Ditmaal vanuit het buitenland. Zijn tegenstanders waren vooral verjaagde rijke stamhoofden van aanzien die een bedreiging voor Harald I vormden. Harald trachtte ze met onderdrukking aan zich te onderwerpen en dwong een groot aantal van hen aldus om Noorwegen te verlaten. Zij schuilden zowel op het recent ontdekte [[IJsland]] als op de [[Orkney-eilanden]], de [[Shetland-eilanden]], de [[Hebriden]] en de [[Faeröer]] als in [[Schotland]]. Vanuit deze veilige havens kwamen ze terug om 's winters in Noorwegen en de rest van noordelijk [[Europa (werelddeel)|Europa]] op rooftocht te gaan. Ze namen in getale toe toen ontevredenen uit Noorwegen zich bij hen aansloten. Het ging daarbij vooral om de knellende belastingen die Harald hen oplegde. Tenslotte moest Harald met zijn mannen de genoemde eilanden en Schotland schonen van deze vikingenVikingen. Terwijl de Schotse eilanden onder Noorse heerschappij kwamen, werd IJsland een eigen staat waar veel van de gezochte vikingenVikingen heentrokkenheen trokken.