Steve Biko: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
AGL (overleg | bijdragen)
cat
Sybren49 (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 7:
Tussen augustus 1975 en september 1977 werd Biko viermaal door het apartheidsregime opgepakt en langdurig ondervraagd. Op 21 augustus 1977 werd hij opgesloten in [[Port Elizabeth]]. Hier werd hij telkens voor verhoor meegenomen naar het hoofdbureau van de politie. Op 7 september constateerden artsen verwondingen aan zijn hoofd. [[Neurologie|Neurologische]] complicaties negeerden zij. Vijf dagen later verloor Biko het bewustzijn. De aanwezige arts adviseerde ziekenhuisopname, waarop Biko naakt in de achterbak van een [[Land Rover]] naar [[Pretoria]] werd getransporteerd. De 1200 km lange rit duurde 12 uur. Enkele uren na aankomst in de Pretoria Central Prison overleed hij, 30 jaar oud en alleen liggend op de vloer van zijn cel. De lijkschouwing wees uit dat hij was gestorven aan ernstig hersenletsel en inwendige kneuzingen. Sinds maart [[1976]] was hij de negentiende gevangene, die onder verdachte omstandigheden was overleden. Bij zijn begrafenis waren ongeveer 15.000 mensen aanwezig onder wie diplomaten uit 12 westerse landen.
 
De dood van Biko wekte grote verontwaardiging en verontrusting, zowel in zwart [[Zuid-Afrika]] als in vele westerse landen. De minister van Justitie, [[Jimmy Kruger]], verklaarde dat Biko was overleden na een hongerstaking en dat z'n dood "hem koud liet". Later volgde onder druk van de media een nieuwe verklaring: Biko was overleden aan een hersenletsel, maar het bleef onduidelijk wie hiervoor verantwoordelijk was. De drie betrokken artsen werden vrijgepleit. Het bericht rond Biko's brute dood veroorzaakte wereldwijd protest. Steve Biko werd een martelaar en symbool van het zwarte verzet tegen het apartheidsregime. Er volgden films, waaronder '[[Cry Freedom]]' en liederen, zoals 'Biko' van [[Peter Gabriel]].
 
Na de politieke ommekeer in 1990 werd in Zuid-Afrika een Waarheids- en Verzoeningscommissie ingesteld. Twintig jaar na dato bekenden vijf ex-[[politieagent]]en dat zij verantwoordelijk waren voor Biko's fatale verwondingen.