Victor Klemperer: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k sp |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 5:
Klemperer, de neef van de [[dirigent]] en [[componist]] [[Otto Klemperer]], was het achtste kind van Dr. Wilhelm Klemperer die eerst in [[Gorzów Wielkopolski (stad)|Landsberg]] en later in [[Berlijn]] [[Rabbijn|Rabbi]] van een [[Liberaal jodendom|liberaal joodse]] gemeente was. Nadat hij zijn opleiding aan het ''Französisches Gymnasium'' in Berlijn, op aandrang van zijn ouders had afgebroken om een carrière in de handel te beginnen, haalt hij in [[1902]] toch zijn ''Abitur'', het Duitse [[staatsexamen]] dat toegang geeft tot een universiteit en studeert [[Filosofie]], [[Romaanse talen|Romanistiek]] en [[Germanistiek]] in [[München]], [[Genève (stad)|Genève]], [[Parijs]] en Berlijn.
Op [[16 mei]] [[1906]] trouwt hij met Eva Schlemmer. Hij leeft tot [[1912]] als vrije [[auteur|publicist]] in Berlijn en bekeert zich dan tot het [[protestantisme]]. Hij studeert af in [[1912]] en ontvangt in [[1914]] zijn bul. Van [[1914]] tot het voorjaar van [[1915]] doceert hij als ''lector'' aan de [[Universiteit van Napels Federico II|Universiteit van Napels]] en meldt zich dan als [[Eerste Wereldoorlog|vrijwilliger]] in het Duitse leger waar hij tot [[1916]] dienst deed als [[Artillerie|Artillerist]] aan het [[
In [[1920]] krijgt hij een aanstelling als [[professor]] in de Romanistiek aan de ''Technische Hochschule'' in [[Dresden]].
Regel 14:
In zijn dagboek beschrijft Klemperer de toenemende druk vanaf 1933. Naast de maatregelen van de nazipartij moet hij zich ook verweren tegen de voortdurende pesterijen van de gemeente, waarvan het bestuur inmiddels genazificeerd is. Zo worden hem voortdurend nieuwe heffingen opgelegd en wordt hij gedwongen om zijn tuin tegen hoge kosten op te knappen omdat die "ontsierend" zou zijn. Ook moet hij om een onbeduidend vergrijp waar een ander een boete voor zou hebben gekregen 8 dagen de gevangenis in. Hij beschrijft hoe men hem tegemoet treedt: sommige ambtenaren schamen zich duidelijk ervoor dat ze een medeburger zo het vel over de oren halen, maar anderen gedragen zich nors en onbeschoft en staan duidelijk al onder de invloed van de nazi-leer.
Klemperer en zijn vrouw overleven de oorlog ternauwernood. In [[1940]] worden ze uit hun huis gezet en betrekken een woning in een
''"Op de avond van deze dertiende Februari brak de catastrofe in Dresden los: Bommen vielen, Huizen stortten in, het [[fosfor]] stroomde en brandende balken stortten op Arische en niet-arische hoofden en dezelfde [[vuurstorm]] sleurde [[Joden|Jood]] en [[Christen]] de dood in. Voor wie van de ongeveer 70 ''[[Jodenster|sternträger]]'' deze nacht overleefde betekende het de redding, want in de algemene chaos kon hij de [[Gestapo]] ontkomen"''
Regel 21:
== Na de oorlog ==
Pas na lange omzwervingen door [[Saksen (deelstaat)|Saksen]] en [[Beieren]] keren de Klemperers eerst naar Dresden en later naar hun woning in [[Dölzschen]] terug. De volgende maanden, terwijl Klemperers toekomst in het ongewisse verkeert, benut hij om de ''LTI - Notizbuch eines Philologen'' te voltooien. Het boek wordt in [[1947]] uitgegeven. Klemperer weigerde naar de [[Geallieerde bezettingszones in Duitsland|westzone]] te verhuizen, omdat hij liever met de "roden" dan met de ''alte braunen'', dat wil zeggen, voormalige nazi's zijn oude dag wou doorbrengen. Nadat Klemperer en zijn vrouw lid waren geworden van de [[Kommunistische Partei Deutschlands|KPD]], telden ze plotseling tot de notabelen van de stad. Klemperer doceerde tot zijn dood in [[1960]] aan de universiteiten van [[Ernst-Moritz-Arndt-Universität|Greifswald]], [[Martin-Luther Universiteit|Halle]] en [[Humboldtuniversiteit|Berlijn]]. In [[1950]] kreeg hij als afgevaardigde van de ''Kulturbund'' een zetel in de ''Volkskammer'' en was lid van de ''Akademie der Wissenschaften''.
Victor Klemperer is begraven op het kerkhof van Dresden-Dölzschen. In [[1995]] kreeg hij postuum de ''Geschwister-Scholl-Preis'', die wordt toegekend voor werken "die van een geestelijke onafhankelijkheid getuigen en zich lenen om burgerlijke vrijheden, ethische, intellectuele en esthetische moed te bevorderen en het huidige verantwoordelijkheidsgevoel een impuls te geven". De prijs is
{{Commonscat|Victor Klemperer}}
| |||