Individualisering: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Boodex (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
'''Individualisering''' is het proces waardoor mensen meer als individu in plaats van als groep in de samenleving komen te staan. Dit proces is met de [[industrialisatie]] op gang gekomen en tegenwoordig wordt de Westerse wereld als geïndividualiseerde wereld gezien.
 
== Opkomst individualisering==
De industriële ontwikkelingen in de 20e eeuw hebben gezorgd voor een toename in de welvaart. Dit heeft er, samen met de democratiseringsbeweging in de jaren '60, toe geleid dat bepaalde groepen in de samenleving onafhankelijker werden van elkaar. Arbeiders kregen meer rechten en vrouwen waren niet langer afhankelijk van hun man.
Tegelijkertijd leidden de technologische ontwikkelingen van de massamedia ertoe, dat mensen uit een bepaalde levensbeschouwelijke groep buiten hun groepsgrenzen durfden te kijken. Zij zagen dat wat voor hun normaal was, ook anders kon. Dit proces staat bekend als [[ontzuiling]].
Regel 7:
Al deze ontwikkelingen hebben een kenmerk gemeen, namelijk een verzelfstandiging van het individu ten opzichte van de groep. Dit proces heet individualisering en is niet hetzelfde als [[individualisme]], een filosofische stroming.
 
== Problemen van de individualisering==
HetEen aantal problemen in de huidige samenleving wordt toegeschreven aan de individualisering, zoals de afname van [[sociale cohesie]]. Ook het niet meer goed functioneren van de 'oude politiek' is hiervan een voorbeeld. In de verzuilde samenleving van voor de jaren '60, was er nauwelijks contact tussen de individuen van verschillende zuilen. Er werden wel politieke afspraken gemaakt, maar dit gebeurde door de elites van de zuilen (elite[[consensus]]). Door de opkomst van massamedia werden de burgers mondiger en accepteerden zij niet langer elk compromis dat hen van bovenaf werd opgelegd. Deze onvrede over de elite heeft zich geuit in de opkomst van [[populisme|populistische]] partijen.
Een aantal problemen in de huidige samenleving wordt toegeschreven aan de individualisering.
Het niet meer goed functioneren van de 'oude politiek' is hiervan een voorbeeld. In de verzuilde samenleving van voor de jaren '60, was er nauwelijks contact tussen de individuen van verschillende zuilen. Er werden wel politieke afspraken gemaakt, maar dit gebeurde door de elites van de zuilen (elite[[consensus]]). Door de opkomst van massamedia werden de burgers mondiger en accepteerden zij niet langer elk compromis dat hen van bovenaf werd opgelegd. Deze onvrede over de elite heeft zich geuit in de opkomst van [[populisme|populistische]] partijen.
Tevens wordt gesteld dat individualisering leidt tot een afname van het aantal leden bij maatschappelijke organisaties. Voorbeelden hiervan zijn de daling van het aantal leden van politieke partijen, ontwikkelingsorganisaties en sportclubs en dorpsorkesten.
 
== Voordelen van de individualisering==
Er wordt beweerd dat de afnemende groepscontrole ertoe leidt dat individuen zich beter kunnen uiten. Deze ontplooiing maakt dat er meer gebruik kan worden gemaakt van talenten. De toegenomen vrijheid uit zich ook in een toegenomen vrijheid van meningsuiting, sociale vrijheid van vrouwen en tolerantie jegens [[homoseksualiteit]].
 
 
==Zie ook==
*[[Individu]]
*[[Individualisme]]
 
{{Beginnetje|mens & maatschappij|2=2006|3=05|4=23}}
 
[[Categorie:Sociologie]]