Het [[drugsbeleid in Nederland]] is het bekendste voorbeeld van een gedoogbeleid. Formeel is iedereen die in het bezit is van meer dan vijf gram [[hasj]] of [[marihuana]] strafbaar, maar de [[politie]] treedt niet op tegen de handel in softdrugs die plaatsvindt in gedoogdebestaande [[coffeeshop]]s. Op deze manier probeert men een scheiding te handhaven tussen de handel in [[Softdrugs|soft]]- en [[harddrugs]]. Op die manier probeert men de softdrugs buiten de criminaliteit te houden. Het bezit van maximaal vijf planten in de tuin wordt doorgaans niet vervolgd, maar de planten kunnen wel in beslag genomen worden.
Een kentering in het gedoogbeleid is soms te zien, bijvoorbeeldhet inaantal hetcoffeeshops verbiedendaalde van [[blowen]]884 in het1999 openbaar.naar In666 2005 werd het [[blowverbodsbord]]in geïntroduceerd2009. DitEr waszijn het101 eerstegemeenten bordmet van deze soort ter wereldcoffeeshops.
Er zijn 105 gemeenten die nog een shop gedogen. In 4 gemeenten is er geen shop, maar zou die wel in het beleid passen. Ruim 2/3 van de gemeenten hanteert een nulbeleid. Bijna 1/4 hanteert een maximumbeleid.
<ref name="aantal coffeeshops en gemeentelijk beleid">[http://www.intraval.nl/pdf/MCN07_b74_sam.pdf</ref>
Het [[Trimbos Instituut]] constateert dat de nederwiet in prijs is gestegen met 2 euro tussen 2006 en 2009. Ook de sterkste variant is in prijs gestegen. De mogelijke intensivering van opsporing van wietteelt zou hieraan ten grondslag kunnen liggen.<ref name="nationale drugsmonitor">[http://www.trimbos.nl/webwinkel/productoverzicht-webwinkel/feiten---cijfers---beleid/af/~/media/files/inkijkexemplaren/af0918%20ndm%202009%20compleet_lr.ashx]</ref>▼
Het [[Trimbos Instituut]] noemt intensivering van de opsporing van plantages als mogelijke oorzaak van gemiddelde prijsverhoging van nederwiet in coffeeshops tussen 2004 en 2009.
Tussen 1999 en 2009 daalde het aantal coffeeshops van 846 naar 666.
==Onbedoeld gebrek aan handhaving==
Niet alle gevallen waarin de overheid nalaat haar eigen wetten te handhaven vallen onder het gedoogbeleid; in veel gevallen is gebrek aan handhaving te wijten aan capaciteitsgebrek of overmacht bij de handhavende instanties waardoor die gedwongen worden om prioriteiten te stellen. Het gevolg van die prioriteiten kan zijn dat er nauwelijks wordt opgetreden tegen bedrijven die in strijd met hun vergunning handelen, of tegen individuele burgers die door hun gedrag de veiligheid in het verkeer of de [[leefbaarheid]] in buurten of wijken aantasten. Zolang dit niet-optreden niet verankerd is in bewust geformuleerde regels wordt dit echter niet beschouwd als gedoogbeleid.
==Zie ook==
Het tegenovergestelde van een gedoogbeleid is een [[nultolerantiebeleidzero-tolerance beleid]].
