Dienst Uitvoering Werken: verschil tussen versies

Na de [[Tweede Wereldoorlog]] waren er ruim honderdduizend werklozen. Om deze in te kunnen zetten in het arbeidsproces richtte het Militaire Gezag de Dienst Uitvoering Werken (DUW) op. Deze organisatie was de opvolger van het [[Werkfonds]] (1934) en de [[Rijksdienst voor de Werkverruiming]] (1939). In het kader van de wederopbouw werden de DUW werkers aanvankelijk ingezet voor opruimingswerkzaamheden. Later werden ze betrokken bij ontginningswerkzaamheden en civiele werken. De DUW zelf nam geen projecten aan maar stelde personeel ter beschikking aan bedrijven als de [[Arcadis|Heidemij]] en de [[Grontmij NV|Grontmij]].

De DUW werkers werden gezien als normale werknemers. Zij werden iets lager betaald dan in het bedrijfsleven. Dit omdat men doorstroming naar het bedrijfsleven wenselijk achtte. In [[mei 1945]] nam de regering het beleid van het MG over en implementeerde de Rijksdienst voor de Uitvoering van Werken. Deze werd in de volksmond ook DUW genoemd. Ieder werkloze, ook de vrijwillige, diende zich ter behoud van uitkeringsrechten, bij de DUW te melden.

Parallel aan het DUW initiatief werkte de regering vanaf [[1945]] aan een uitkeringsregeling bij onvrijwillige werkloosheid. Begin 1948 werd er een ontwerp [[werkloosheidswet]] ingediend. De taak van de DUW werd toen het bevorderen van de uitvoering van nuttige werken voor werklozen. De DUW werd in [[1954]] opgeheven. Door de instelling van de [[Directie voor de Arbeidsvoorziening]] was zij overbodig geworden. De DUW is een gereedschap geweest bij het legaliseren van onvrijwillige werkloosheid.