Versie van 20 jan 2011 12:39 bewerken MoiraMoira (overleg \| bijdragen) 529.889 bewerkingen behouden bij sessie ← Oudere bewerking		Versie van 22 jan 2011 14:05 bewerken ongedaan maken Gossesol (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 2.443 bewerkingen k →‎Geschiedenis Nieuwere bewerking →
Regel 15: De gebruikers van dit nieuwe medium hadden echter behoefte aan samenwerking in plaats van elkaar dwars te zitten, zeker in noodsituaties. De duitse keizer [[Wilhelm II van Duitsland\|Wilhelm II]] nam daarom in 1903 het initiatief tot de eerste radioconferentie. Daar werd de SOS-morsecode afgesproken als internationaal noodoproepsignaal. Groot Brittannië, onder aanvoering Marconi, bleef echter gebruikmaken van het signaal [[CQD]], waarbij CQ de radiotelegrafische code is voor "Oproep aan alle stations" en de D voor "Distress". Na de ondergang van de [[Titanic (schip)\|Titanic]] op 1214 april 1912, waarbij de engelse CQD-noodsignalen niet waren opgevangen door andere schepen, kwam er een tweede radioconferentie in de zomer van 1912 te Londen. Hier werd de eerste aanzet gegeven tot het eerste [[SOLAS]]-verdrag, dat de veiligheid van mensenlevens op zee regelt. Daar werd onder meer de 600 meter (500 kHz) als de noodfrequentie aangewezen, waarop buiten noodoproepen geen openbaar radioverkeer mocht plaatsvinden. Ook werd er bepaald dat er twee maal per uur gedurende 3 minuten radiostilte in acht diende te worden gehouden om uit te luisteren naar noodoproepen. In 1927 werd de 3e Radioconferentie in Washington gehouden. De bekrachtiging hiervan vond plaats in 1929 te Caïro. Deze conferenties zijn de grondslag geweest voor de latere moderne maritieme radiodienst.

500 kHz: verschil tussen versies