Regiolect: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
tekst voor zover aantoonbaar juist teruggezet, met aanpassingen |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 8:
==Kenmerken ==
Kenmerken van het regiolect zijn: woorden die niet in alle plaatsen verstaan worden laat men vallen (meestal, maar niet altijd, ten gunste van de standaardtaal) en als er structurele klankverschillen bestaan (bijvoorbeeld in de Achterhoek: ''uut'' in het zuidwesten, ''oet'' in het noordoosten) blijft de klank die in de meeste dialecten gebruikt wordt over. Zijn de verschillen evenwel zeer talrijk, dan blijven er vaak twee vormen naast elkaar bestaan. Dit is frequent het geval in Limburg.
In grote delen van [[Friesland]] is nooit veel taalvariatie geweest; deze provincie wordt feitelijk al eeuwen verdeeld in de regiolecten van het [[Kleifries]], het [[Woudfries]] en het [[Zuidhoeks]]. Regiolectisering heeft hier hoogstens tot gevolg dat de typische dialectwoorden verdwijnen (''tusiete'' "sperziebonen" wordt ''pûltsjes''). In een gebied als Nederlands Limburg
==Verwante begrippen==
De termen [[idiolect]], [[etnolect]], [[sociolect]] verwijzen naar taalvariëteiten die kenmerkend zijn voor specifieke bevolkingsgroepen of slechts één enkele persoon.
[[Categorie:Streektaal en dialect]]
| |||