Louis Vierne: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
aanv. |
k lf |
||
Regel 32:
Viernes fysieke gezondheid leed niet alleen onder oogproblemen. In 1906 overkwam hem in Parijs een verkeersongeluk op straat, waarbij hij zo'n ernstige gecompliceerde [[botbreuk|beenbreuk]] opliep, dat [[amputatie]] nog maar net kon worden voorkomen. Het kostte hem een jaar voordat hij de [[pedaal (muziek)|orgelpedalen]] weer kon bedienen. Korte tijd later bracht [[buiktyfus]] hem opnieuw op het randje van de dood.
Daarmee was de reeks tegenslagen nog lang niet voorbij. Viernes moeder overleed in 1911 aan [[nierfalen]]. In 1913 bezweek zijn 10-jarige zoon André aan [[tuberculose]]. In 1915 liet de [[sopraan (zangstem)|sopraan]] Jeanne Montjovet, die sinds 1911 zijn vriendin en [[Muzen#Afgeleide betekenissen|muze]] was geweest, hem in de steek. In 1917 resp. 1918 stierven, beiden in Franse [[dienstplicht|krijgsdienst]], zijn 17-jarige zoon Jacques en zijn 40-jarige broer [[René Vierne|René]], ook organist. Vooral de dood van Jacques is Vierne nooit te boven gekomen. De rest van zijn leven werd hij gekweld door schuldgevoel, omdat hij zijn minderjarige zoon toestemming had gegeven om als soldaat te vechten in de [[Eerste Wereldoorlog]].
;Musicus
Regel 51:
Zijn composities bouwen verder op de werken van Charles-Marie Widor, maar zijn dikwijls qua [[harmonieleer|harmoniek]] complexer van aard. Sommigen horen in zijn werk de weerspiegeling van de grootse, rijk geornamenteerde [[architectuur]] van de Notre-Dame van Parijs. De zes [[orgelsymfonie|symfonieën]] die Vierne voor het Frans-romantische orgel schreef worden wel als interessanter beschouwd dan de tien van Widor voor dit instrument. Ze zijn vooruitstrevender van klank: het harmoniegebruik is 'moderner', vanwege een frequent toegepaste [[chromatiek]] en geraffineerder dan bij Widor. Daarom sluit de muziek van Vierne meer aan op die van César Franck. Ook invloed van Fauré is merkbaar. De ontstaansjaren van de eerste en derde symfonie liggen zo'n dertien jaar uit elkaar en dat is goed te horen. De fraaie eerste symfonie leunt sterk tegen Widor aan en klinkt wat 'klassieker' dan de derde en vijfde symfonie, die als absolute meesterwerken worden beschouwd.
Ondanks zijn fysieke handicap ontpopte Vierne zich als een belangrijke componist in diverse genres en bezettingen. Zo geldt zijn [[pianokwintet]] uit 1917, geschreven ter nagedachtenis aan zijn gesneuvelde zoon Jacques, als een van de hoogtepunten van dit [[kamermuziek]]genre. Toch bleven alleen zijn orgelwerken algemeen bekend. Zij worden nog veel gespeeld. Hij gaf de orgelmuziek een nieuwe dimensie en werd gezien als een van de grootste organisten uit zijn tijd. Tot zijn belangrijkste leerlingen behoorden zijn broer [[René Vierne]]
== Werkenlijst ==
| |||