Wouter Schouten: verschil tussen versies

Schouten reisde naar [[Japara]] en naar de [[Molukken]] en kreeg te horen dat hij op [[Ambon]] moest blijven. Na verloop van tijd kreeg hij toestemming om weer te varen op het schip de ''Hasselt''.<ref>http://www.vocsite.nl/schepen/detail.html?id=10417 </ref> Hij is getuige van de hongitochten, waarbij de bevolking wordt gestrafdgestraft door hun huizen, boten, en plantages te vernietigen voor het leveren van specerijen aan de concurrenten, zoals Portugezen, Engelsen, Chinezen, of handelaren uit [[Makassar]]. Schouten beschrijft uitgebreid de listige en geslaagde aanval op het kasteel van Makassar; de sultan beloofde de 2.000 Portugese handelaren uit te wijzen. Aan het einde van zijn driejarig contract komt Schouten terecht in [[Arakan]], waar de Compagnie in rijst en slaven handelt.

In 1676 publiceerde Schouten drie boeken, elk met twaalf hoofstukkenhoofdstukken, over zijn reizen. Hij maakte gebruik van de bestaande literatuur, o.a. boeken door [[Johan van Twist]], [[Adam Olearius]], en [[François Bernier]]. De ''Oost-Indische voyagie'' behoort, ook volgens [[François Valentijn]], een tijdgenoot, tot de beste reisverhalen die destijds zijn geschreven.<ref>De Oost-Indische voyagie van Wouter Schouten (1676), p. 14. Michael Breet (2003) met medewerking van dr. Marijke Barend-van Haeften. </ref> Onmiddellijk verscheen een Duitse vertaling. In 1708 verscheen een tweede druk op de markt.