Kinderdoop: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Ilse(a) (overleg | bijdragen)
aanpassing opbouw artikel + afbeelding
Tekst gewijzigd, bevindelijken vallen óók onder de gereformeerden.
Regel 4:
De rituele handeling van het doopsel is een traditie in de verschillende [[Christendom|Christelijke]] kerken. Het vindt zijn oorsprong in het [[Nieuwe Testament]] ([[Handelingen van de Apostelen]] (16,15, 16,33 en 18,8) en de [[Eerste brief van Paulus aan de Korintiërs]] (1,16)) en in uitdrukkelijke getuigenissen uit de tweede eeuw na Christus. In het prille begin van het ontstaan van de Kerk gebeurde het vaak dat hele gezinnen het doopsel ontvingen.
 
In de [[Rooms-katholieke Kerk]] is het kinderdoopsel gebruikelijk, onder andere omdat de ouders de weldaad van het doopsel niet mogen onthouden aan hun kind. Ook in de [[gereformeerd]]e kerken is het kinderdoopsel gebruikelijk. Alleen in enkele [[Nederlands Gereformeerde Kerken]] wordt het algemeen geaccepteerd wanneer sommige ouders hun kinderen niet willen laten dopen, om hun kinderen deze keuze op latere leeftijd te geven.
 
Binnen veel andere [[protestantisme|protestantse]] groeperingen, met name binnen de charismatische bewegingen zoals [[pinkstergemeente|pinkster-]] en [[evangelische gemeente]]n worden kinderen niet gedoopt, omdat men ervan uitgaat dat men pas [[doop (sacrament)|gedoopt]] moet worden wanneer men daar zelf bewust voor kiest.
Veel [[protestantisme|protestantse]] christenen laten zich pas [[doop (sacrament)|dopen]] na een belijdenis en op volwassen leeftijd. Het [[gereformeerde christendom]] belijdt echter het kinderdoopsel. Ook de [[bevindelijk gereformeerden]] zijn overtuigde aanhangers van het kinderdoopsel.
 
==Externe link==