Oratorium: verschil tussen versies

In 1551 stichtte de priester [[Filippus Neri|San Filippo Neri]] te Rome een vereniging van priesters, met het doel het godsdienstig peil van het volk omhoog te brengen. Er werden een aantal lezingen gehouden, die herhaaldelijk werden onderbroken door geestelijke gezangen (LoudenLauden). In 1563 verschijnen deze loudenlauden vierstemmig. Langzamerhand worden deze loudenlauden ingewikkelder: met meer aandacht voor harmonie, melodie en er verschijnt contrapunt in de loudenlauden. Tenslotte wordt de loudelaude tweedelig en dubbelkorig. Daarnaast verschijnt de dialoogloudedialooglaude in de vorm van gesprekken. Langzamerhand krijgt het koor zijn vaste plaats aan het slot en dat is dan het ideale koor naar Griekse opvattingen: het vermaant, waarschuwt, trekt de moraal uit het verleden en dringt aan op godsvrucht, inkeer en boete. Vaak begon het koor met de woorden: ''"O mortali audite"'' ('O, stervelingen luistert'). Uit deze elementen ontstond uiteindelijk het Italiaanse oratorium.