Louis de Rouvroy: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Sonia Rykiel en La Ferté-Vidame |
k tikfout gecorrigeerd |
||
Regel 9:
Saint-Simon was weinig gewaardeerd door Lodewijk XIV: vlak vóór de Spaanse Successieoorlog had hij ontslag uit het leger gevraagd. Zijn grote mond, ruzies, processen werden niet altijd gewaardeerd en kwamen hem op korte uitsluitingen te staan bij de reisjes naar Marly, een klein kasteel waar de 'kern' van het hof soms verbleef. Saint-Simon werd gehaat door de 'kliek van Meudon', rond [[Madame de Maintenon]] en de [[Lodewijk van Frankrijk (1661-1711)|Dauphin]], en zijn toekomst aan het hof zou gedoemd zijn in het geval van overlijden van Lodewijk XIV. Wanneer de Dauphin overlijdt, keren de kansen voor Saint-Simon, en hij hoopt op een nieuwe stijl van regering als raadgever van de nieuwe Dauphin, de Hertog van Bourgondië. Die sterft het jaar daarop - er blijft slechts een kind van vijf jaar over om de troon te erven.
Na de dood van de Zonnekoning in 1715, bij het aantreden van de regent, speelde Saint-Simon korte tijd een rol in de Franse politiek. Hij was lid van de regentschapsraad, in 1718 speciaal [[ambassadeur]] in [[Madrid (stad)|Madrid]] om voor de troonopvolger een huwelijk te regelen met de pasgeboren [[infante|Infanta]] [[Marianne Victoria van Bourbon]]. Het huwelijk ging later niet door: wegens de nood aan een troonopvolger (de slechte gezondheid van Lodewijk XV) werd de te jonge infante teruggestuurd ten voordele van de oudere [[Maria Leszczyńska]]. Wat het hoogtepunt van Saint-Simon's carrière was geweest, bleek nu om niets. Toen [[Lodewijk XV van Frankrijk|Lodewijk XV]] in 1723 meerderjarig werd, en de regent stierf, verloor de hertog al zijn politieke invloed. [[Guillaume Dubois|Kardinaal Dubois]] die de ineffectieve en conservatieve hertog van de macht had verwijderd, kreeg in de ''Mémoires'' de rol van 'aartsslechterik' toebedeeld. Saint-Simon was nu op een zijspoor gezet,
Saint-Simon, die zichzelf "dood voor de wereld" beschouwt blijft evenwel informatie vergaren. Van de Hertog van Luynes, kleinzoon van de [[Philippe de Courcillon|markies van Dangeau]], ontvangt hij diens dagboek, een droge en domme opsomming van feiten en feitjes. Ondanks zijn misprijzen voor Dangeau erkent Saint-Simon de waarde van het dagboek, in de eerste plaats als historische leidraad, maar ook wegens de objectiviteit. Jarenlang werkt Saint-Simon dan aan de aanvulling van het Journaal van Dangeau. Pas later, vanaf zijn zestigste levensjaar, werkt Saint-Simon aan de eigenlijke Mémoires, op basis daarvan. Saint-Simon is al bezig aan de Mémoires van 1715 als hij ook nog de dagboeken van Torcy, neef van Colbert verkrijgt, hetgeen toelaat de latere jaren nóg meer uit te diepen. De meeste protagonisten van de Mémoires zijn al dood, en Saint-Simon beseft dat deze Mémoires het enige zal zijn dat van hem zal over blijven - zijn beide zoons hebben geen nakomelingen, zijn ideeën werden niet gevolgd, zijn vijanden hebben getriomfeerd.
| |||