Wanda Landowska: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
aanv. |
||
Regel 13:
In 1900 trouwde ze in [[Parijs]] met de Poolse [[Culturele antropologie|volkskundige]] [[Henri Lew]]. Zij verdiepten zich in [[oude muziek]] en schreven samen het boek ''Musique ancienne'' (1909). Ze gaf van 1900 tot 1912 pianoles aan de Parijse [[Schola Cantorum]], waar onder leiding van [[Vincent d'Indy]] bijzondere aandacht bestond voor oude muziek. Haar belangstelling werd in het bijzonder gewekt door de mogelijkheden van het klavecimbel, waarop ze in 1903 haar eerste [[recital]] gaf.
In 1913 verhuisde ze naar Berlijn en tot 1919 was ze daar docente klavecimbel aan de [[Universiteit van de Kunsten|Hochschule für Musik]]. In dat jaar kwam Henri Lew om het leven bij een auto-ongeval. Al eerder had de [[homoseksualiteit|homoseksuele]] Landowska een [[dienstbode|dienstmeisje]] als levensgezellin, in een driehoeksverhouding met Lew.
Landowska had een grote interesse in [[musicologie]] - in het bijzonder gericht op de [[barokmuziek]] van [[componist]]en als Bach, [[François Couperin|Couperin]], [[Jean-Philippe Rameau|Rameau]] en [[Domenico Scarlatti|Scarlatti]] - en reisde de musea van Europa af op zoek naar authentieke [[klavier (toetsen)|klavier]][[muziekinstrument|instrumenten]]. Ze kocht veel oude instrumenten en liet naar haar inzichten nieuwe maken door de [[Frankrijk|Franse]] pianobouwer [[Pleyel]]. Het model werd door vele andere bouwers overgenomen.
Regel 24:
Wanda Landowska was een groot klaveciniste en een belangrijk [[pionier]], die het - rond 1900 vrijwel vergeten - klavecimbel in de belangstelling heeft weten terug te brengen. Zij speelde niet alleen barokmuziek, maar voor haar werd ook belangrijke nieuwe muziek geschreven, zoals [[Manuel de Falla]]'s ''El retablo de maese Pedro'', diens ''Concerto'' voor klavecimbel, [[dwarsfluit|fluit]], [[hobo (muziekinstrument)|hobo]], [[klarinet]], [[viool]] en [[cello]] (beide uit 1926) en het ''Concert champêtre'' van [[Francis Poulenc]] (1929).
Haar interpretaties waren niet altijd [[partituur]]getrouw en zij sloeg de voorgeschreven [[herhaling (muziek)|herhalingen]] in de muziek vaak over. Tegenwoordige aanhangers van de [[authentieke uitvoeringspraktijk]] beschouwen haar [[romantiek (muziek)|romantische]] opvattingen als gedateerd. Ook de grote en zware Pleyel-instrumenten die zij liet ontwerpen zijn uit de mode geraakt. Door hun [[staal (metaal)|stalen]] constructie, bedoeld om een grote [[geluidssterkte]] te bereiken, vertonen zij veel verwantschap met een moderne [[vleugel (muziek)|vleugelpiano]], zodat klavecinisten de voorkeur geven aan
==Trivia==
| |||