Adriaan Ditvoorst: verschil tussen versies

'''Adriaan Ditvoorst''' ([[Bergen op Zoom]], [[23 januari]] [[1940]] – aldaar, [[18 oktober]] [[1987]]) was een [[Nederland]]se [[filmregisseur]]. Hij staat bekend als ééneen van de weinige Nederlandse [[cineast]]en die een volstrekt unieke filmstijl wist te scheppen.

Met zijn sombere, bizarre en zeer lyrische films werd hij al snel het boegbeeld van de Nederlandse experimentele avant-garde cinema. Zijn talent bleek ook zijn zwakte: de regisseur was zo eigenzinnig dat hij zich moeilijk kon aanpassen aan de eisen van het publiek, met als gevolg dat vrijwel al zijn films financiële tegenvallers waren. Gebrek aan succes en problemen in zijn privé-levenprivéleven zorgden ervoor dat hij in 1987 [[zelfmoord]] pleegde.

Adriaan Ditvoorst werd in 1940 geboren in Bergen op Zoom, en groeide op in een katholiek gezin. Zijn jeugd werd vooral getekend door de plotselinge dood van zijn vader, die in 1950 bij een auto-ongeluk om het leven kwam. De dood en het katholicisme zouden niet voor niets tot de belangrijkste kenmerken binnen Ditvoorst'sDitvoorsts oeuvre behoren.

Van 1952 tot '581958 volgde Ditvoorst het gymnasium, waarna hij als tekenaar bij een reclamebureau ging werken. Van 1963 tot '651965 zat hij in militaire dienst. In 1965 deed hij, nog gekleed in legeruniform, toelatingsexamen bij de [[Amsterdam|Amsterdamse]] [[Nederlandse Film en Televisie Academie|Filmacademie]]. Ditvoorst zei hierover: ''"Ik had in die tijd weinig te doen, ik verveelde me en ik vond van mezelf dat ik maar een opleiding moest kiezen. Ik koos voor de filmacademie omdat ik film wel leuk vond, het was in mijn ogen niet zozeer een kunstvorm op zich, maar meer een mengsel van meerdere kunstvormen door elkaar. Ik had nog nooit een filmcamera aangeraakt.''"

De aanvankelijk weinig gemotiveerde Ditvoorst ontpopte zich juist tot een van de grootste talenten van de filmacademie. Ditvoorst geloofde dat film een mengsel van poëzie en schilderkunst was. Poëzie omdat je een sfeer moet creëren die de emoties van de kijker raakt. Goede films waren, in de ogen van Ditvoorst, altijd onduidelijke films die gevoelens oproepen aan de hand van beelden. ''"De beelden in een film zijn wat woorden voor een gedicht betekent''", zei Ditvoorst. ''"Net als bij schilderkunst moet je bij een film elk shot componeren. Iedere beeld moet een enorme kracht uitstralen en de kijker raken.''"

Ditvoorst’sDitvoorsts ambities waren oneindig, de regisseur zei hierover: "Voor mij is film een kwestie van afrekenen. Mijn opgekropte gevoelens, emoties en belevenissen moet ik kunnen uiten in mijn films, over ieder probleem of ieder vraagstuk zou ik een film willen maken. Ik wil zoveel, ik zou drieduizend films willen maken.".

Meteen hierna begon Ditvoorst te werken aan zijn eerste lange speelfilm, ''Paranoia'' gebaseerd op de roman van [[W.F. Hermans]]. Deze psychologische thriller uit 1968 werd geprezen door critici maar was een commerciële flop.<br />

Ditvoorst beschikte overduidelijk over het eerste talent, maar kwam de andere twee tekort. De regisseur, die overtuigd was van zijn eigen wijsheid, weigerde zich aan te passen aan, wat in zijn ogen ''de platte smaak van het volk'' was.<br />