Jaap Spaanderman: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot defaultsort |
k linkerbij |
||
Regel 3:
Hij studeerde [[cello]] bij [[Isaac Mossel]] en piano bij [[Sarah Bosmans-Benedicts]]. Hij behaalde de prix d'excellence als cellist (1918) en als pianist (1920) aan het [[Conservatorium van Amsterdam|Amsterdams Conservatorium]]. Ook studeerde hij directie bij Hagel in [[Berlijn]]. In de vroege jaren twintig maakte hij twee concertreizen door [[Nederlands-Indië]]. Van 1922 tot 1932 doceerde hij [[piano (instrument)|piano]] aan het [[Conservatorium van Amsterdam|Muzieklyceum]] te [[Amsterdam]]. Hij was pianist van het Concertgebouwsextet (als opvolger van [[Evert Cornelis]]) en later van het Concertgebouwtrio (met [[Louis Zimmerman]] en [[Marix Loevensohn]]).
Rond 1930 verlegde hij zijn activititeiten naar het dirigeren, eerst van het [[Philips Omroep Holland-Indië|PHOHI]]-orkest van [[Koninklijke Philips Electronics N.V.|Philips]], dat radio-uitzendingen verzorgde voor Nederlands-Indië. Vanaf 1932 was hij dirigent van de [[Gelders Orkest|Arnhemse Orkest Vereniging (AOV)]], die hij op hoog peil bracht. Musici als [[Jo Juda]] en [[Herman Krebbers]] getuigden later van zijn grote [[partituur]]kennis, zijn precisie en zijn aandacht voor sfeer en karakter van een stuk.<ref>[[Henri Lenferink]]: ''Gelders Orkest. Geschiedenis van de Arnhemse Orkest Vereeniging 1889-1949 en van Het Gelders Orkest 1949-1989'', p. 70. Walburg Pers, Zutphen, 1989. ISBN 90 6011 662 3</ref>
Daarna werd hij opnieuw als pianopedagoog bij het Muzieklyceum in Amsterdam actief. Onder zijn leerlingen bevinden zich [[Bart Berman]], [[Theo Bruins]], [[Stanley Hoogland]], [[Jan Marisse Huizing]], [[Guus Janssen (componist)|Guus Janssen]], [[Hans Kox]], [[Reinbert de Leeuw]], [[Hans Vonk (dirigent)|Hans Vonk]] en [[Edo de Waart]].
|