Mithridates II de Grote: verschil tussen versies

'''Mithridates II''' (Perzisch: '''Mehrdad''') was koning van de [[Parthen]] van [[124 v.Chr.]] tot [[88 v.Chr.]] Tijdens zijn regering bereikte het Parthische rijk het hoogtepunt van zijn macht. Reeds in de oudheid werd Mithridates II ook wel aangeduid als '''Mithridates de Grote''' (een eer die ook [[Mithridates I de Grote|Mithridates I]] reeds te beurt was gevallen).

 

Toen Mithridates zijn vader [[Artabanus I]] opvolgde, was het Parthische rijk in oorlog met de oprukkende [[Tocharen]] aan de oostgrens van het rijk. Bovendien hadden in het westen van het rijk verschillende gebieden zich onafhankelijk verklaard. Het leek er dan ook op dat het Parthische rijk spoedig ten onder zou gaan. Mithridates wist echter al snel af te rekenen met de Tocharen. Bovendien onderwierp hij [[Babylonië]], dat zich ten tijde van Artabanus van Parthië had losgemaakt. Vervolgens veroverde hij grote delen van het koninkrijk [[Koninkrijk Armenië|Armenië]] door koning [[Artavasdes I]] te verslaan. Diens zoon [[Tigranes II]] nam hij als gevangene mee naar Parthië. Ook nieuwe aanvallen van verschillende [[Skythen|Skythische]] stammen vanuit het noorden en oosten wist hij succesvol af te slaan.

 

Toen in [[95 v.Chr.]] de koning van Armenië overleed, greep Mithridates in en plaatste Tigranes II, die tot dat moment in ballingschap leefde in Parthië, op de Armeense troon, waarmee hij Armenië feitelijk tot een vazal van Parthië maakte.<ref>[[Strabo (historicus)|Strabo]], [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus:text:1999.01.0197:book=11:chapter=14:section=1 11.14.15] ([http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0198&layout=&loc=11.14.1 Engelse vertaling])</ref> Korte tijd later veroverde Mithridates ook [[Adiabene]] en enkele nabijgelegen stadstaten. Hierdoor schoof de westelijke grens van het Parthische rijk op tot aan de rivier de [[Eufraat]]. Aan het einde van Mithridates' regering had het Parthische rijk de grootste omvang die het ooit heeft gehad.

 

In het westen greep Mithridates verschillende keren in bij onenigheden rondom troonopvolgingen in het [[Seleuciden|Seleucidische Rijk]]. Aan de Eufraat stuitten de Parthen bovendien op de Romeinen. In 92 v.Chr. voerde Mithridates onderhandelingen met [[Lucius Cornelius Sulla]], ''[[praetor]]'' van [[Cilicia]]. Hij was daarmee de eerste Parthische koning die met de Romeinen te maken had.

 

Er zijn aanwijzingen dat Mithridates II hervormingen doorvoerde in het bestuur van het rijk. De laatste inscripties in spijkerschrift stammen uit zijn regeringsperiode. Ook in de bouwstijl van tempels zijn verschuivingen te zien van een Babylonische architectuur naar een hellenistisch-parthische stijl.

 

Tegen het einde van zijn regering kreeg Mithridates te maken met binnenlandse oppositie. In Babylonië stelde [[Gotarzes I]], een neef van Mithridates, zich op als tegenkoning. Mogelijk heeft hij na Mithridates' dood enige tijd over het gehele Parthische rijk geregeerd, maar over deze periode in de Parthische geschiedenis is bij gebrek aan bronnen te weinig bekend om harde conclusies te trekken.

 

Mithridates is de eerste Parthische koning die op zijn munten de oude Perzische titel 'Koning der koningen' draagt. In later tijd zou het recht deze titel te mogen voeren een twistpunt worden tussen de koningen van Parthië en die van [[Koninkrijk Armenië|Armenië]].

 

Verder neemt Mithridates op zijn munten verschillende bijnamen aan:

 

 

{{references|85%}}

{{Navigatie Sjahs}}

[[pt:Mitridates II de Pártia]]

[[ru:Митридат II (царь Парфии)]]

[[sv:Mithridates II av Partien]]

[[th:จักรพรรดิมิทริเดทีสที่ 2 แห่งพาร์เธีย]]